P

oprzez wykorzystanie dowolnych komentarzy zawierających specjalny znak nowej linii: “\n” i za pośrednictwem poleceń iptables oraz iptables-save możemy nadpisać dowolny plik z prawami administratora i częściowo kontrolować zapisane wiersze – częściowo, ponieważ moduł komentarzy w iptables pozwala na umieszczenie 256 znaków, a zapis pliku poprzez iptables-save wprowadza pewne dane z utworzonych reguł zapory ogniowej (ang. firewall), które są dodawane przed i po wstrzykniętym komentarzu. W systemie Linux jest przynajmniej jeden plik, który nie przejmuje się niepotrzebnymi wierszami i je ignoruje, a jest nim (nie)sławny plik /etc/passwd.
[ czytaj całość… ]

P

atryk Sondej oraz Piotr Krysiuk zgłosili lukę w jądrze Linuksa pozwalającą lokalnym użytkownikom na eskalację ich uprawnień do poziomu administratora, co pozwala na przejęcie pełnej kontroli nad systemem. Błąd use-after-free występuje w komponencie netfilter nf_tables podczas przetwarzania żądań wsadowych aktualizujących konfigurację i może zostać nadużyty do wykonania dowolnego odczytu i zapisu pamięci jądra. Dla przypomnienia: netfilter to wbudowany w jądro Linuksa framework do filtrowania pakietów i translacji adresów sieciowych (ang. Network Address Translation), który jest zarządzany przez takie narzędzia jak iptables / nftables i UFW (ang. Uncomplicated Firewall).
[ czytaj całość… ]

S

erwis NewsBlur 3 godziny po zakończeniu migracji swojej infrastruktury MongoDB na kontenery Docker doświadczył usunięcia danych. Otóż sam serwer miał włączoną zaporę sieciową UFW (ang. Uncomplicated Firewall) z ścisłą listą dozwolonych adresów IP. Co takiego się stało? Otóż okazało się, że decydując się na publikację portu MongoDB na kontenerze – Docker w standardzie robi swoją sztuczkę (znaną od 2014 roku) pod postacią dziury w zaporze otwierając dany port (tutaj: 27017) na świat. Proces ten jest opisany w dokumentacji:

This creates a firewall rule which maps a container port to a port on the Docker host to the outside world.

Wielu użytkowników jest zdziwiona takim zachowaniem – spodziewając się raczej odwrotnej polityki: świadomego włączenia funkcji otwierania portów niż konieczności ich wyłączenia (--iptables=false), czy potrzebę definiowania reguł iptables na poziomie łańcucha mangle, a nie filter. Oczywiście cała ta sytuacja nie tłumaczy uruchomienia niezabezpieczonej bazy NoSQL w kontenerze.

Więcej informacji: How a Docker footgun led to a vandal deleting NewsBlur’s MongoDB database, Docker Network bypasses Firewall, no option to disable

W pierwszym biuletynie bezpieczeństwa za 2019 rok firma Netflix ostrzega przed opartymi o protokół TCP zdalnymi atakami typu DoS, które dotyczą zarówno systemu Linux, jak i FreeBSD. Ich poziom jest określany jako “krytyczny”. Luki odkryte przez Jonathana Looneya dotyczą w szczególności maksymalnego rozmiaru segmentu (ang. Maximum Segment Size (MSS)) oraz potwierdzeń selektywnych (ang. Selective Acknowledgments (SACK)). Najpoważniejszą jest luka “SACK Panic”, które pozwala na zdalne wywołanie paniki jądra systemu Linux.
[ czytaj całość… ]

B

rezent (ang. tarpit), czyli płachta na usługę. Jest usługą sieciową, która celowo wprowadza opóźnienia w obsługiwanym protokole spowalniając w ten sposób klientów i zmuszając ich do oczekiwania przez określony czas. Zachowanie to spowalnia lub zatrzymuje sondowanie i atakowanie systemów / usług. Skanery, skrypty i inne narzędzia atakującego są związywane z konkretną usługą / portem i nie mają możliwości ruszyć dalej (zazwyczaj działają synchronicznie wykonując pracę host po hoście / port po porcie). Nakłada to na atakującego większy koszt pod względem czasu i zasobów niż ponosi go obrońca.
[ czytaj całość… ]

R

PC Portmapper (znany również jako: portmap lub rpcbind) jest usługą typu Open Network Computing Remote Procedure Call (ONC RPC) zaprojektowaną do mapowania numerów usług RPC na numery portów sieciowych. Procesy RPC powiadamiają rcpbind, gdy startują rejestrując porty na których będą nasłuchiwać. To samo tyczy się ich numerów programów, które mają obsługiwać. Wówczas usługa rpcbind przekierowuje klienta do właściwego numeru portu, aby mógł komunikować się z żądanym serwisem. 3 lata temu usługa ta została wykorzystana do wzmacniania rozproszonych ataków DoS. Gdy portmapper jest odpytywany rozmiar odpowiedzi jest zależny od ilości usług RPC obecnych na hoście. W 2015 roku badacze z firmy Level 3 w swoich eksperymentach uzyskali odpowiedzi na poziomie od 486 bajtów (współczynnik wzmocnienia 7.1) do 1930 bajtów (ww = 28.4) dla 68-bajtowego zapytania. Średni rozmiar wzmocnienia w przeprowadzonych testach wynosił 1241 bajtów (ww = 18.3), podczas gdy w rzeczywistych atakach DDoS zaobserwowana wartość wynosiła 1348 bajtów, co daje wzmocnienie na poziomie 19.8 raza.
[ czytaj całość… ]

A

ny-IP w Linuksie to możliwość odbierania pakietów i nawiązywania połączeń przychodzących na adresy IP, które nie są jeszcze skonfigurowane na hoście. Umożliwia to skonfigurowanie serwera, aby odpowiadał w określonym zakresie adresacji sieciowej jakby była ona lokalną – bez konieczności konfigurowania adresów na interfejsie. Dla przykładu: chcemy, aby nasza maszyna odpowiadała dla całej adresacji 192.168.0.0/24 bez konieczności konfiguracji każdego adresu IP na interfejsie/sach.
[ czytaj całość… ]

F

acebook będzie teraz wyświetlał reklamy nawet użytkownikom, którzy nie są zarejestrowani w jego sieci społecznościowej. Może by tak zablokować ich całą sieć? Jak to zrobić najprościej? Wystarczy znaleźć system autonomiczny danej firmy i wyciągnąć z niego całe bloki sieci, które można dodać do reguł blokujących na ścianie ogniowej.
[ czytaj całość… ]

Współczesne, szkodliwe oprogramowanie komunikuje się z swoimi serwerami C&C (command and control) za pomocą sieci Tor. Jeśli chcemy ochronić naszą firmową / domową sieć przed różnego rodzaju malware / ransomware lub atakami pochodzącymi z wyjściowych węzłów Tor to możemy do tego wykorzystać takie serwisy, jak Ransomware Tracker, Feodo Tracker oraz Tor Network Status, które dostarczają gotowe listy z adresami IP, które mogą zostać wykorzystane do budowy blokady:
[ czytaj całość… ]

I

stnieje wiele poradników, instrukcji i tutoriali, jak korzystać z skanerów bezpieczeństwa, które pozwalają na szybkie zweryfikowanie pentesterom zewnętrznego bezpieczeństwa serwerów. Najbardziej znanym jest chyba nmap. Decydując się na tego typu automat należy pamiętać, że to są tylko automaty, a wyniki ich pracy powstają tylko i wyłącznie na interpretacji surowych danych przychodzących po wyzwoleniu określonej akcji. Narzędzia tego typu nie myślą. Spodziewają się pewnych zachowań od systemów i na ich podstawie tworzą jakieś założenia. Jeśli sobie tego nie uświadomimy bardzo szybko możemy nabrać się na fałszywe alarmy oraz utratę cennego czasu przy opracowywaniu raportu bezpieczeństwa.
[ czytaj całość… ]