S

ystem Linux oferuje różnorodne metody przyznawania uprawnień do plików. Oprócz tradycyjnej, uznaniowej kontroli dostępu (DAC – Discretionary Access Control) obsługuje również listy kontroli dostępu (ACL – Access Control Lists) i obowiązkową kontrolę dostępu (MAC – Mandatory Access Control). Wszystkie te mechanizmy działają na podstawie przyznawania uprawnień, gdy domyślnie nic nie jest dozwolone. To podejście jest również czasami określane jako listy dostępowe (ang. allow list). Analogicznie, jak przy tworzeniu reguł dla zapór sieciowych – blokujemy wszystko i zezwalamy na selektywny ruch. Jednak zarówno DAC i jego rozwinięcie ACL pozwalają na implementację negatywnych uprawnień. Negatyw – występuje tutaj jako pojęcie odwrotności pozytywu – czyli dodawania uprawnień w zupełnie inny sposób niż to przyjęto – odwołując się do poprzedniego przykładu – blokujemy selektywny ruch, ale wszystko inne jest dozwolone. W przypadku dostępu do plików uprawnienia takie uniemożliwiają dostęp określonym użytkownikom lub grupom, gdy wszyscy inni zachowują dostęp. Tego typu praktyka jest raczej rzadkością, za to powszechnie postrzegana jako zła w przypadku uprawnień i ruchu sieciowego.
[ czytaj całość… ]

P

atryk Sondej oraz Piotr Krysiuk zgłosili lukę w jądrze Linuksa pozwalającą lokalnym użytkownikom na eskalację ich uprawnień do poziomu administratora, co pozwala na przejęcie pełnej kontroli nad systemem. Błąd use-after-free występuje w komponencie netfilter nf_tables podczas przetwarzania żądań wsadowych aktualizujących konfigurację i może zostać nadużyty do wykonania dowolnego odczytu i zapisu pamięci jądra. Dla przypomnienia: netfilter to wbudowany w jądro Linuksa framework do filtrowania pakietów i translacji adresów sieciowych (ang. Network Address Translation), który jest zarządzany przez takie narzędzia jak iptables / nftables i UFW (ang. Uncomplicated Firewall).
[ czytaj całość… ]

W

najnowszym numerze Linux Magazine Tim Schürmann opisał bardzo ciekawy projekt: Firejail – program do tworzenia piaskownic (ang. sandboxes), który redukuje ryzyko naruszenia bezpieczeństwa systemu poprzez ograniczanie środowiska niezaufanych aplikacji za pomocą przestrzeni nazw, seccomp oraz Linux capabilities. Pozwala to procesowi i jego potomnym na posiadanie własnego widoku systemu plików, współdzielonych zasobów jądra, stosu sieciowego, tabeli procesów itd.. Firejail zintegrowany jest z cgroups i dodatkowo może zostać uruchomiony w już działającym środowisku SELinux, czy AppArmor.

Więcej informacji: Firejail HOWTOs