W

systemach operacyjnych każdy proces ma określony zestaw zasobów dostępnych w czasie jego życia. W przypadku Linuksa obejmują one takie rzeczy jak: ilość otwartych plików, rozmiar pliku z zrzutem pamięci, liczbę wątków, czy rozmiar stosu. Każdy zasób ma dwie granice: miękką (ang. soft) oraz twardą (ang. hard). Wartość graniczna zasobów może wahać się pomiędzy [miękką, a twardą] granicą. Pierwszą można uznać za wartość domyślną, a drugą za wartość maksymalnego pułapu. Zadaniem jądra jest upewnienie się, że te ograniczenia są egzekwowane.
[ czytaj całość… ]

P

anowie z osławionego błędu związanego z GRUB2 ujawniają bardzo proste obejście mechanizmu ASLR. Każdy użytkownik, który mógł uruchomić aplikacje 32-bitowe na maszynie x86 – mógł za pomocą prostego polecenia wydanego z poziomu powłoki bash (ulimit -s unlimited) wyłączyć mechanizm Address Space Layout Randomization. Nie jest to luka sama w sobie, ale prosty i bardzo stary trik, jak obejść mechanizm dodatkowego zabezpieczenia, aby ułatwić sobie eksplorację innego błędu.

Więcej informacji: CVE-2016-3672 – Unlimiting the stack not longer disables ASLR

P

owłoka zapewnia interfejs pomiędzy jądrem, a użytkownikiem. Można ją opisać jako interpreter. Interpretuje ona polecenia wprowadzane przez użytkownika i przekazuje je do jądra systemu. Interfejs powłoki jest bardzo prosty. Zwykle składa się z monitu, po którym wprowadza się polecenie i następnie potwierdzenie klawiszem [Enter]. Polecenia wpisujemy w wierszu, który jest często nazywany wierszem poleceń. Po dłuższym użytkowaniu Linuksa można przekonać się, że polecenia wprowadzane w wierszu mogą być bardzo skomplikowane, a jej interpretacyjne zdolności dają możliwość stosowania wielu wymyślnych sztuczek.
[ czytaj całość… ]