curl -s https://nfsec.pl | grep -Eo "(http|https)://[a-zA-Z0-9./?=_%:-]*" | sort -u

Więcej informacji: SpiderFoot

D

zisiaj Pinaki zwrócił uwagę na sposób generowania adresów URL zawartych w phishingu wymierzonego w obywateli Ukrainy, który jako przynęty używał możliwość uzyskania wiz poprzez internet. Linki posiadające poniższy format były przekazywane za pomocą różnych wiadomości e-mail oraz czatach:

https://evisa.mfa.gov.ua:login@%6E%66%73%65%63%2E%70%6C

Szybki rzut oka na ten link nawet płynnie korzystającego z internetu użytkownika może go przekonać, że prowadzi on do portalu logowania serwisu evisa.mfa.gov.ua. Ale tak niestety nie jest. Kliknięcie linku w przeglądarce zaprowadzi nas do domeny: https://nfsec.pl. Dlaczego? Spójrzmy jak wygląda format adresu URL (zgodnie z definicją w RFC 1808, sekcja 2.1):

<schemat>://<nazwa_użytkownika>:<hasło>@<host>:<port>

Jest to dość dobrze znana technika w phishingu, w której domena jest zakodowana szesnastkowo. Jeśli rozłożymy ten format na czynniki pierwsze to otrzymamy:

• https:// – protokół / schemat
• evisa.mfa.gov.ua – nazwa użytkownika
• login – hasło
• nfsec.pl – docelowa strona internetowa (zakodowana szesnastkowo – to na nią zostaniemy przekierowani)

Dowód koncepcji: https://evisa.mfa.gov.ua:login@%6E%66%73%65%63%2E%70%6C

Najeżdżając kursorem na powyższy link możemy zaobserwować prawdziwy adres URL wyświetlany w lewym dolnym rogu. Zawsze należy pamiętać o tej czynności przed kliknięciem w link.

Więcej informacji: What does netloc mean?, Phishing attempts on Ukraine,

J

eśli interesuje nas stworzenie w naszej sieci firmowej usługi do skracania adresów lub wklejania i udostępniania kawałków teksu – aby nasi użytkownicy nie korzystali z zewnętrznych serwisów i tym samym doprowadzali do wycieków wrażliwych informacji – możemy zainteresować się dwoma projektami. Pierwszy z nich to skracarka anoni.sh, który nie loguje żadnych interakcji użytkownika (tylko anonimowa analityka za pomocą znaczników czasu umożliwiająca śledzenie ogólnego wykorzystania) oraz umożliwia ustawienie własnego (czytaj: odpowiednio długiego i skomplikowanego) klucza. Jego kod dostępny jest na serwisie github, co umożliwia nam własną instalację. Drugim jest minimalistyczny projekt wzorowany na wklejarce pastebin o otwartym kodzie źródłowym, w którym serwer nie posiada wiedzy o wklejanych danych (dane są szyfrowane i deszyfrowane w przeglądarce przy użyciu 256-bitowego AES GCM). Ponadto mamy możliwość ustawienia czasowej retencji, hasła oraz możliwości zniszczenia zawartości od razu po przeczytaniu.

W

poprzedniej części zebraliśmy i przygotowaliśmy do wstępnej obróbki zbiór danych pochodzący z skracarek URL. W tej części zajmiemy się jego umieszczeniem w silniku wyszukiwania, który umożliwi nam bardzo szybkie pozyskiwanie interesujących nas informacji. Jak wcześniej wspomnieliśmy na naszej maszynie wirtualnej uruchomiony jest system Ubuntu 18.04 LTS. Sama maszyna ma 2 CPU / 4 GB RAM oraz 100 GB dysku z czego 57 GB jest już zajęte przez ściągnięte, skompresowane dane. W tej części artykułu interesuje nas stworzenie następnego przepływu danych:

[/data/archive/*/*/*.txt] --> [logstash] --> [elasticsearch] --> [kibana]

[ czytaj całość… ]

S

erwisy oferujące skracanie adresów URL są do dzisiaj powszechnie stosowane. Pozwalają one utworzyć wygodny, krótki adres URL, który służy jako przekierowanie do długich i złożonych adresów. Skrócony adres URL może na przykład wyglądać tak: https://bit.ly/2TeiuwH. Po kliknięciu w niego nastąpi natychmiastowe przekierowanie do adresu URL bit.ly zapisanego za magiczną wartością 2TeiuwH (jeśli kliknąłeś w poprzedni link bez sprawdzenia dokąd prowadzi – dziękuje za zaufanie). Problem w tym, że „skróty” te można „złamać” poprzez ataki brute force. Dlatego używając tego typu serwisów nigdy nie powinniśmy w nich ukrywać linków do poufnych informacji. Zespół URLTeam z serwisu archiveteam.org – postawił sobie za cel badanie i odkrywanie tajemnic, jakie kryją się w tych magicznych wartościach.
[ czytaj całość… ]

W

iele serwerów WWW posiada katalogi, których zawartość jest ukierunkowana na konkretne pliki. Oznacza to, że dany /katalog/ nie posiada standardowych plików typu index serwujących treść (lub posiada je puste) oraz nie pozwala na wyświetlenie zawartości całego katalogu często zwracając komunikat o kodzie 403. Mimo to pozwala na dostęp do bezpośrednich zasobów np. /katalog/install.exe. Analogicznie odnieść możemy się do katalogów, w których wdrażane są aplikacje. Są one (powinny być) ograniczane dostępem do konkretnych zasobów. Niestety bardzo często razem z kodem różnych aplikacji lub błędnym działaniem ludzkim przedostają się różnego rodzaju meta informacje, odsłaniające słabe strony tych rozwiązań.
[ czytaj całość… ]