W

pierwszej części omówiliśmy sobie kilka problemów związanych z funkcjonalnością generowania podglądu linków w (web)aplikacjach. Dzisiaj chciałbym rozszerzyć problemy z metodą, gdzie serwer pośredni generuje podgląd na przykładzie serwisów Twitter oraz Facebook. Tworząc tego rodzaju rozwiązanie musimy mieć świadomość, że taka funkcja może zostać wykorzystana w nie do końca w sposób jaki byśmy sobie tego życzyli. Schemat działania takiego rozwiązania jest prosty – jeśli zalogujemy się do webaplikacji Twitter’a lub Facebook’a i zamieścimy w oknie nowego wpisu link – to pierwsze, co zrobi algorytm to prześlę ten link do kolejnego systemu, który powie serwerom (botom) danego serwisu, aby odwiedziły podatną stronę, pobrały jej zawartość i zwróciły niezbędne informacje do wygenerowania podglądu przy zamieszczaniu wpisu na w/w mediach społecznościowych. Jakie zagrożenia to może wywołać?
[ czytaj całość… ]

O

statnio napotkałem na dziwny przypadek. Jeden z systemów HIDS – zablokował mnie na moim własnym serwerze. Po wszczęciu postępowania wyjaśniającego okazało się, że przy okazji wyszukiwania paru informacji powiązanych z NF.sec wszedłem na stronę, która linkowała do kilku już nieistniejących zasobów na mojej stronie. Tym samym wygenerowałem szybką serię kodów 404 na serwerze, która została uznana za próbę skanowania i zablokowana. Zdając sobie sprawę z obrotu sytuacji wpadłem na pewien pomysł. W internecie nie posiadamy kontroli nam tym kto, gdzie i do czego linkuje strony. Nie posiadamy też kontroli nam tym – kto będzie czytał i podążał za tymi linkami. Dla robotów internetowych są to kolejne korytarze, które można / trzeba odwiedzać. Nie znają powodu ani kontekstu, dla którego ktoś postawił tam znak skrętu w lewo. Wiedzą tylko, że to jest znak. Doprowadźmy więc do paru potrąceń w ruchu lądowym.
[ czytaj całość… ]

2

7 lutego 2017 badacz bezpieczeństwa Omer Gil opublikował wpis opisujący atak “Web Cache Deception” (Oszukanie Pamięci Podręcznej Strony Internetowej). Wykorzystuje on funkcjonalność buforowania stron internetowych w celu potencjalnego ujawnienia poufnych informacji lub umożliwienia przejęcia konta (ang. Account Takeover). Buforowanie stron (ang. Web Caching) jest często używane w celu zmniejszenia obciążenia serwerów WWW i czasu ładowania treści stron. Atak Web Cache Deception pokazuje sposoby, w których biorąc pod uwagę pewne konfiguracje serwerów funkcja buforowania może być niewłaściwie użyta do udostępnienia treści nieprzeznaczonych do informacji publicznej. Zarówno buforujący serwer proxy, jak i strona źródłowa indywidualnie mogą mieć poprawne konfiguracje. Jednak w połączeniu ich w jeden system może dojść do nieoczekiwanego zachowania w świetle tej nowej metody ataku.
[ czytaj całość… ]

J

eśli interesują nas wcześniejsze dwie części to znajdziemy je tu (1) i tu (2). Przejdźmy teraz do kolejnej części. W ciągu ostatnich lat bezpieczeństwo webaplikacji stało się bardzo ważnym tematem w dziedzinie IT. Zalety, jakie oferuje sieć sprawiły, że bardzo ważne usługi zostają opracowane jako aplikacje internetowe. Wymagania biznesowe związane z bezpieczeństwem wspomnianych aplikacji również uległy przemianie. Oprócz dobrych praktyk programistycznych wymagane są też dobre praktyki bezpieczeństwa. Stosowane są dodatkowe zabezpieczenia takie, jak WAF (ang. Web Application Firewall). Zapory sieciowe aplikacji to transparentne zapory ogniowe warstwy siódmej, które kontrolują ruch sieciowy i “próbują” chronić aplikację przed atakami.
[ czytaj całość… ]

D

NS Prefetching polega na próbie rozwiązania innej nazwy domenowej przed kliknięciem użytkownika na link znajdujący się w tej domenie. Co to oznacza w praktyce? Na przykład strona nfsec.pl hostuje wszystkie swoje pliki graficzne za pomocą usługi CDN (ang. Content Delivery Network) w domenach img(1|2|3).nfsecstatic.pl oraz używa API pod adresem api.nfsec.pl. Jeśli na stronie głównej lub podstronach strony nfsec.pl będą znajdowały się aktywne linki lub zasoby wykorzystujące w/w nazwy domenowe – to dopiero w momencie kliknięcia użytkownika na wybrany link lub odwołanie się do konkretnego zasobu (np. wyświetleniu obrazka) – przeglądarka dokona rozwiązania DNS, czyli przetłumaczenia nazwy domenowej na konkretny adres IP.
[ czytaj całość… ]

B

anner Grabbing jest bardzo prostą techniką zbierania informacji na temat wersji używanego oprogramowania. W kontekście administracji sieci komputerowych służy do rozpoznawania i zarządzania różnego rodzaju oprogramowaniem. Administratorzy mogą używać jej do wykonywania spisu systemów i usług uruchomionych w swoich sieciach. Niestety intruzi przechwytywanie banerów wykorzystują w tym samym celu – pasywnego zebrania największej ilości danych o oprogramowaniu znajdującym się w atakowanej sieci i sprawdzeniu czy uruchomione wersje nie są podatne na różne ataki przy pomocy exploitów.
[ czytaj całość… ]