O

statnio miałem okazję wziąć udział w szkoleniu, które przygotował Leszek Miś pt. “Linux Attack, Detection and Live Forensics + 90 Days PurpleLabs Access” (całość jest w języku angielskim) – jest to jedno z niewielu dostępnych szkoleń, które jest w 100% skupione na systemie operacyjnym Linux. Po otrzymaniu dostępu do platformy szkoleniowej oraz laboratorium czekało na mnie 225 tematów do opracowania – kilka z nich można oczywiście odjąć z technicznego punktu widzenia, ponieważ są to tematy wprowadzające / wyjaśniające zasady pracy z kursem i maszynami do testów. Niemniej dobór materiału jest naprawdę spory i stanowi solidny fundament do nauki technik atakowania i obrony systemu Linux. Przy pierwszej styczności z mapą zagadnień od razu przypomniała mi się pierwsza, kupiona książka w tym temacie, czyli “Linux. Agresja i Ochrona” wydawnictwa Robomatic (ISBN: 838715041X) – tylko tym razem materiał można od razu przećwiczyć na gotowych scenariuszach i nie użyjemy już do tego SATANa.

Ponieważ dostęp do materiałów jest nieograniczony, ale dostęp do infrastruktury labów trwa aż 90 dni – podzieliłem sobie cały material od 3 do 5 zagadnień dziennie, aby mieć wolne niektóre weekendy oraz zapas czasu w przypadku braku możliwości wieczornej nauki w tygodniu. Pierwsze dni zostały poświęcone na sprawdzenie wszystkich dostępów oraz przygotowanego ekosystemu. Na początku “skakanie” po infrastrukturze może wydawać się trochę uciążliwe, ale posiadając do dyspozycji agregator adresów i dostępów z czasem nabiera się wprawy. Kolejne kroki to już intensywne wgryzanie się w przedstawione scenariusze, opisy i narzędzia, z których można wynieść wiele wartościowych wniosków. To, co najbardziej spodobało mi się w szkoleniu to różnorodne podejście do całości. Podczas nauki poszczególnych rozdziałów otrzymujemy możliwość zapoznania się z technikami, taktykami i strukturami narzędzi ofensywnych używanych w atakowaniu Linuksa; polecenia i ekosystem pozwalający na przeprowadzanie polowań na poznane zagrożenia oraz zestaw stabilnych, darmowych rozwiązań, które możemy od razu przetestować jako warstwy do ochrony i wykrywania ataków na systemie Linux i jego komponentach. Wszystko to robimy na różnych poziomach (przestrzeni użytkownika / jądra) oraz warstwach (aplikacyjnych / sieciowych) systemu.

Listę poruszanych tematów możemy znaleźć na oficjalnej stronie szkolenia (prowadzony jest nawet jego changelog). Wiele z nich jest poruszone w sposób wyczerpujący, a niektóre dają bardzo mocne podstawy do dalszej eksploracji tematu czy zagadnień przewijających się w nich przy okazji. Jeśli znajdziemy jakieś błędy lub dezaktualizację to możemy je zgłaszać na adres e-mail lub jako komentarz pod konkretnym zadaniem. Mi przy okazji paru znajdek udało się zamienić kilka zdań z autorem, a ponieważ wpis ten nie jest w żaden sposób sponsorowany – Leszek był tak miły, że dla 20‘stu zainteresowanych czytelników NF.sec przygotował kod dający 20% zniżki, który można wykorzystać do 15.08.2024 r. Jeśli zakres materiału Was przekonuje to ze swojej strony mogę polecić tę pozycję na ścieżce doskonalenia swojego warsztatu z bezpieczeństwa systemu Linux.

L

et’s Encrypt to organizacja non-profit oraz projekt open-source zapewniający dostęp do bezpłatnych certyfikatów SSL. Pozwala na automatyczne przedłużanie ważności certyfikatów, które domyślnie wystawiane są na okres 3 miesięcy i są zgodne z najpopularniejszymi przeglądarkami internetowymi. Od ponad roku oprócz CA Let’s Encrypt istnieje możliwość uzyskania darmowych certyfikatów od firmy Bypass. Firma ta jest europejskim CA (ang. Certificate Authority) oferującym darmowe certyfikaty, których ważność wynosi 180 dni. Teraz do grona darmowych dostawców dołącza trzeci CA – ZeroSSL (również 90 dni). Każdy z tych dostawców jest kompatybilny z narzędziami ułatwiającymi zarządzanie certyfikatami, jak CertBot oraz ACME. Osoby zainteresowane napisaniem własnych rozwiązań mogą również wykorzystać REST API. W przypadku problemów technicznych z jednym dostawcą istnieje teraz alternatywa pozwalająca na szybkie przełączenie się na inne CA.

Jak sprawdzić, czy klucz prywatny pasuje do wydanego certyfikatu? Powinny posiadać identyczny skrót SHA256:

openssl rsa -noout -modulus -in kluczdomeny.key 2> /dev/null | sha256sum -

e3b0c44298fc1c149afbf4c8996fb92427ae41e4649b934ca495991b7852b855 -

openssl x509 -noout -modulus -in certyfikat.crt 2> /dev/null | sha256sum -

e3b0c44298fc1c149afbf4c8996fb92427ae41e4649b934ca495991b7852b855 -

Jeśli jest inaczej to znaczy, że coś poszło nie tak w procesie generowania certyfikatu lub pomyliliśmy pliki.

Ostrzeżenie od firmy Microsoft dla całego Internetu: upewnijcie się, że wasze certyfikaty posiadają co najmniej 1024 bity. Z dniem 9 października 2012 roku – tylko dłuższe klucze będą obowiązkowe dla wszystkich cyfrowych certyfikatów szyfrowania, które dotykają systemów Windows. Oznacza to, że Internet Explorer będzie odmawiał dostępu do stron internetowych, które nie mają kluczy RSA o minimum długości 1024 bitów. Z tego samego powodu w systemie Windows nie będzie można wymieniać zaszyfrowanych wiadomości, uruchamiać formatów ActiveX i instalować aplikacji.
[ czytaj całość… ]