P

odczas konferencji BSides w Monachium Stephan Berger oraz Asger Strunk przedstawili prelekcję pt. “/proc Dla Analityków Bezpieczeństwa: Ujawnianie Ukrytych Zagrożeń i Skarbów dla Informatyki Śledczej” (ang. “/proc For Security Analysts: Unveiling Hidden Threats And Forensic Treasures”), której agenda oraz poruszane tematy idealnie pasują, aby przeprowadzić małe podsumowanie tego zestawu tematów na przykładach poruszanych w szerszym zakresie na łamach NF.sec. Dlatego pozwolę sobie na małą transkrypcję owej prelekcji wraz z odsyłaniem do bardziej obszernych publikacji zagłębiających się w poruszane tematy. Oprócz dobrze już nam znanych zagadnień autorzy dodali również klika nowych smaczków, z których możemy dowiedzieć się nowych rzeczy i uzupełnić swój warsztat.
[ czytaj całość… ]

Telfhash to funkcja haszująca używanych symboli dla plików ELF w systemie *nix, tak jak imphash to funkcja haszująca importowanych bibliotek dla plików PE w systemie Windows. Za jej pomocą możemy grupować pliki ELF według podobieństwa na podstawie ich tabeli symboli. Pozwala to na byciu na bieżąco ze wszystkimi wariantami szkodliwego oprogramowania (ang. malware), które są stale rozwijane i dokładne grupowanie zgodnie z ich rzeczywistą rodziną pochodzenia np. Tsunami, Gafgyt, czy Mirai. Telfhash do swoich obliczeń używa TLSH, co umożliwia mu rozpoznawanie oryginalnych próbek, nawet gdy zostały dodane do nich nowe funkcje importujące nowe biblioteki. Jeśli rozebrany i statycznie skompilowany plik binarny nie ma symboli, telfhash emuluje je poprzez uzyskanie i stworzenie listy z adresów docelowych dla wywołań funkcji.
[ czytaj całość… ]

O

statnio miałem okazję wziąć udział w szkoleniu, które przygotował Leszek Miś pt. “Linux Attack, Detection and Live Forensics + 90 Days PurpleLabs Access” (całość jest w języku angielskim) – jest to jedno z niewielu dostępnych szkoleń, które jest w 100% skupione na systemie operacyjnym Linux. Po otrzymaniu dostępu do platformy szkoleniowej oraz laboratorium czekało na mnie 225 tematów do opracowania – kilka z nich można oczywiście odjąć z technicznego punktu widzenia, ponieważ są to tematy wprowadzające / wyjaśniające zasady pracy z kursem i maszynami do testów. Niemniej dobór materiału jest naprawdę spory i stanowi solidny fundament do nauki technik atakowania i obrony systemu Linux. Przy pierwszej styczności z mapą zagadnień od razu przypomniała mi się pierwsza, kupiona książka w tym temacie, czyli “Linux. Agresja i Ochrona” wydawnictwa Robomatic (ISBN: 838715041X) – tylko tym razem materiał można od razu przećwiczyć na gotowych scenariuszach i nie użyjemy już do tego SATANa.

Ponieważ dostęp do materiałów jest nieograniczony, ale dostęp do infrastruktury labów trwa aż 90 dni – podzieliłem sobie cały material od 3 do 5 zagadnień dziennie, aby mieć wolne niektóre weekendy oraz zapas czasu w przypadku braku możliwości wieczornej nauki w tygodniu. Pierwsze dni zostały poświęcone na sprawdzenie wszystkich dostępów oraz przygotowanego ekosystemu. Na początku “skakanie” po infrastrukturze może wydawać się trochę uciążliwe, ale posiadając do dyspozycji agregator adresów i dostępów z czasem nabiera się wprawy. Kolejne kroki to już intensywne wgryzanie się w przedstawione scenariusze, opisy i narzędzia, z których można wynieść wiele wartościowych wniosków. To, co najbardziej spodobało mi się w szkoleniu to różnorodne podejście do całości. Podczas nauki poszczególnych rozdziałów otrzymujemy możliwość zapoznania się z technikami, taktykami i strukturami narzędzi ofensywnych używanych w atakowaniu Linuksa; polecenia i ekosystem pozwalający na przeprowadzanie polowań na poznane zagrożenia oraz zestaw stabilnych, darmowych rozwiązań, które możemy od razu przetestować jako warstwy do ochrony i wykrywania ataków na systemie Linux i jego komponentach. Wszystko to robimy na różnych poziomach (przestrzeni użytkownika / jądra) oraz warstwach (aplikacyjnych / sieciowych) systemu.

Listę poruszanych tematów możemy znaleźć na oficjalnej stronie szkolenia (prowadzony jest nawet jego changelog). Wiele z nich jest poruszone w sposób wyczerpujący, a niektóre dają bardzo mocne podstawy do dalszej eksploracji tematu czy zagadnień przewijających się w nich przy okazji. Jeśli znajdziemy jakieś błędy lub dezaktualizację to możemy je zgłaszać na adres e-mail lub jako komentarz pod konkretnym zadaniem. Mi przy okazji paru znajdek udało się zamienić kilka zdań z autorem, a ponieważ wpis ten nie jest w żaden sposób sponsorowany – Leszek był tak miły, że dla 20‘stu zainteresowanych czytelników NF.sec przygotował kod dający 20% zniżki, który można wykorzystać do 15.08.2024 r. Jeśli zakres materiału Was przekonuje to ze swojej strony mogę polecić tę pozycję na ścieżce doskonalenia swojego warsztatu z bezpieczeństwa systemu Linux.

U

ltimate Packer for Executables (UPX) to program pakujący dla kilku formatów wykonywalnych, takich jak biblioteki DLL systemu Windows, aplikacji macOS oraz Linux ELF. Jak możemy przeczytać na oficjalnej stronie programu UPX: “potrafi zazwyczaj zmniejszyć rozmiar plików programów i bibliotek DDL o około 50% – 70%, redukując w ten sposób miejsce na dysku, czas ładowania w sieci, czas pobierania oraz inne koszty dystrybucji i przechowywania”. Programy pakujące zasadniczo biorą oryginalny plik wykonywalny i dodają mały fragment kodu zwany “odgałęzieniem” (ang. stub) do nowo utworzonego wykonywalnego pliku. Kod pośredniczący zostanie następnie użyty do rozpakowania pliku i “przywrócenia” pliku wykonywalnego do jego pierwotnego stanu. Podczas, gdy niektóre programu pakujące, takie jak wspomniany UPX, tylko kompresują pliki, inne mogą je również szyfrować. Atakujący często używają kompresji, aby ukrywać złośliwe oprogramowanie jako pozornie nieszkodliwe i legalne pliki, co może oszukać silniki antywirusowe oparte na sygnaturach.
[ czytaj całość… ]

O

d początków informatyki dokładne wykrywanie typów plików miało kluczowe znaczenie przy określaniu sposobu przetwarzania plików. System Linux wyposażony jest w bibliotekę libmagic i narzędzie file, które od ponad 50 lat stanowią de facto standard identyfikacji typów plików. W dzisiejszych czasach przeglądarki internetowe, edytory kodu i niezliczone inne oprogramowanie opiera się na wykrywaniu typu plików w celu podjęcia decyzji o poprawnym przetworzeniu i wyświetleniu zawartości plików. Na przykład nowoczesne edytory kodu wykorzystują wykrywanie typu plików, aby wybrać schemat kolorowania składni, który ma zostać użyty, gdy programista zacznie pisać kod w danym języku.
[ czytaj całość… ]

Przeglądając na bieżąco raporty odnośnie szkodliwego oprogramowania przeznaczonego dla systemów Linux – można dojść do wniosku, że wszystkie warianty można połączyć poprzez wykrywanie poleceń curl lub wget ściągających ładunek z publicznego adresu IP:

=~ (curl|wget).*(\b25[0-5]|\b2[0-4][0-9]|\b[01]?[0-9][0-9]?)
   (\.(25[0-5]|2[0-4][0-9]|[01]?[0-9][0-9]?)){3}(:[0-9]+)?\/.+.*

W celu wykluczenia fałszywych alarmów (szczególnie w centrach danych) można połączyć to z regułą, która wykluczy komunikację w ramach lokalnych sieci:

!=~ (curl|wget).*((127(?:\.(25[0-5]|2[0-4][0-9]|[01]?[0-9][0-9]?)){3})|
    (10(?:\.(25[0-5]|2[0-4][0-9]|[01]?[0-9][0-9]?)){3})|
    (192\.168(?:\.(25[0-5]|2[0-4][0-9]|[01]?[0-9][0-9]?)){2})|
    (172\.(?:1[6-9]|2\d|3[0-1])(?:\.(25[0-5]|2[0-4][0-9]|
    [01]?[0-9][0-9]?)){2}|169\.254\.169\.254|0\.0\.0\.0))(:[0-9]+)?\/.+.*

Więcej informacji: How Malicious Actors Abuse Native Linux Tools in Attacks, Log4j Attack Payloads In The Wild, Triaging a Malicious Docker Container, Attackers exploit CVE-2021-26084 for XMRig crypto mining on affected Confluence servers, Technical Advisory: Zero-day critical vulnerability in Log4j2 exploited in the wild, DreamBus Botnet – Technical Analysis, Threat Alert: Kinsing Malware Attacks Targeting Container Environments

J

akiś czas czemu firma Elastic weszła w rozwiązania typu SIEM (ang. Security Information and Event Management oraz EDR (ang. Endpoint Detection and Response). Jako, że jej rozwiązania od dawna wywodzą się z korzeni open source – firma udostępniła otwarte repozytorium reguł wykrywania różnych ataków i technik. Reguły w tym repozytorium są uporządkowane według rozwiązania lub platformy zachowując spłaszczoną strukturę. Każdy katalog zawiera od kilku do kilkunastu plików .toml, a w nich opisane reguły detekcyjne wraz z referencjami i taktykami ATT&CK. W drugim repozytorium znajdziemy artefakty zawierające logikę ochrony wykorzystywaną do zatrzymywania zagrożeń w systemach operacyjnych Windows, macOS i Linux. Obejmuje to reguły ochrony przed złośliwym oprogramowaniem napisane w EQL (ang. Event Query Language), a także sygnatury YARA stosowane zarówno do zawartości plików, jak i pamięci. Repozytoria te stanowią bardzo dużą bazę wiedzy odnośnie procesu proaktywnej detekcji zagrożeń (ang. threat hunting), którą możemy przełożyć na reguły dedykowane we własnych rozwiązaniach. Jeśli za ich pomocą nauczymy się wykrywania nowych technik i zagrożeń to świetnie! Ale jeszcze lepiej podzielić się także własną logiką wykrywania ze światem i pomóc innym podnieść poprzeczkę we własnych systemach detekcyjnych.

Więcej informacji: Continued leadership in open and transparent security

P

oniżej zaprezentuje, jak za pomocą polecenia mount ukryć dowolny proces w systemie przed takim poleceniem jak np. ps. Dokonamy tego dzięki funkcji bind. Klasyczne montowanie tworzy widok urządzenia pamięci masowej jako drzewa katalogów. Funkcja bind zamiast tego pobiera istniejące drzewo katalogów i replikuje je w innym punkcie. Montując katalog w ten sposób możemy myśleć o montowaniu jak o aliasie do innej ścieżki. Katalogi i pliki w są takie same jak w oryginale. Każda modyfikacja po jednej stronie jest natychmiast odzwierciedlana po drugiej stronie, ponieważ oba widoki przedstawiają te same dane. Na przykład, kiedy powiążemy katalog /tmp/narf z /tmp/nfsec, oba będą odwoływać się do tych samych danych:
[ czytaj całość… ]

root@darkstar:~# debugfs
debugfs 1.44.1 (24-Mar-2018)
debugfs:  open /dev/vda1
debugfs:  cd /etc
debugfs:  cat shadow
root:$6$HeeGzA.awU7P35OuN6GbBHl7yAwIDmelemelekIiaGLVYA8/hNKI1:19290:0:99999:7:::

Więcej informacji: 0xm1rch

K

olejnym pakietem (obok base-files), który wysyła informacje o naszym serwerze do firmy Ubuntu jest pollinate. Jest to klient, który łączy się z conajmniej jednym serwerem Pollen (entropia-jako-usułga) za pośrednictwem zaszyfrowanego (HTTPS) lub nie (HTTP) protokołu i pobiera losowe ziarno. Jest to szczególnie przydatne przy pierwszym uruchomieniu obrazów w chmurze i na maszynach wirtualnych, aby zainicjować systemowy generator liczb losowych. Może być również używany na fizycznych maszynach, aby uzupełniać nastawienie pseudogeneratora liczb losowych. Sprawdźmy, co jest wysyłane do serwerów entropy.ubuntu.com, które są wpisane w standardowej konfiguracji tego programu:

sudo su - pollinate -s /bin/bash
pollinate --print-user-agent

[ czytaj całość… ]