W

biologii symbiont to organizm żyjący w symbiozie z innym organizmem (np. bakterie w jelicie grubym u człowieka, bakterie; które trawią celulozę u przeżuwaczy). Symbioza może być obustronnie korzystna dla obu organizmów, ale czasami może być pasożytnicza, gdy jeden organizm zyskuje, a drugi jest uszkadzany. Kilka miesięcy temu zespoły bezpieczeństwa z firmy Intezer oraz BlackBerry odkryły nowe, dobrze maskujące się złośliwe oprogramowanie dla systemu Linux, które działa właśnie w taki pasożytniczy sposób. Tym, co odróżnia Symbiote od innych złośliwych programów dla systemu Linux, z którymi zazwyczaj można się spotkać, jest fakt, że musi zainfekować inne uruchomione procesy, aby wyrządzić szkody zainfekowanym maszynom. Nie jest to samodzielny plik wykonywalny uruchamiany w celu zainfekowania systemu, ale biblioteka obiektów współdzielonych (.so), która jest ładowana do wszystkich uruchomionych procesów przy użyciu LD_PRELOAD (T1574.006) i pasożytniczo infekuje maszynę. Po zainfekowaniu wszystkich uruchomionych procesów zapewnia aktorowi funkcjonalność rootkita, możliwość zbierania poświadczeń oraz zdalny dostęp.
[ czytaj całość… ]

P

rzewiduje się, że do końca 2025 roku ponad 30 miliardów urządzeń IoT będzie podłączonych do internetu. To doskonale definiuje cele na kolejne lata dla szkodliwego oprogramowania. Aktualnie w internecie występuje wzmożona aktywność programu XorDDoS. Jest to koń trojański z funkcjami rootkita wykorzystywany do przeprowadzania ataków DDoS na dużą skalę. Jego nazwa pochodzi od szyfrowania XOR, które często jest wykorzystywane w złośliwym oprogramowaniu, jak i w komunikacji sieciowej do C&C. Inspirowany projektem rooty został stworzony dla wielu architektur systemu Linux: ARM, x86 i x64. Wykryty w 2014 roku przez grupę badawczą zajmującą się bezpieczeństwem MalwareMustDie i do dzisiaj pozostaje aktywny. De facto w 2021 roku aktywność tego malware wzrosła o 123% w porównaniu do 2020 roku. Z kolei według telemetrii firmy Microsoft XorDDoS od początku roku zwiększył swoją aktywność o 254%. Prześledźmy jego działanie.
[ czytaj całość… ]

B

adacze bezpieczeństwa odkryli wysoce inwazyjne, chińskie narzędzie inwigilacyjne wykorzystujące Berkeley Packet Filter (BPF). Złośliwe oprogramowanie, nazwane BPFDoor, może być obecne na „tysiącach” systemów Linux, a jego kontroler pozostał prawie całkowicie niezauważony przez producentów zabezpieczeń punktów końcowych, mimo że jest używany od co najmniej pięciu lat. Jest to już drugi rodzaj złośliwego oprogramowania wykorzystującego BPF w Linuksie do ukrytej inwigilacji, który został ujawniony w tym roku, po odkryciu przez Pangu Lab w lutym 2022 r. backdoora NSA o nazwie Bvp47. Wówczas badacz bezpieczeństwa Kevin Beaumont zasugerował, że BPF (lub rozszerzony BPF – eBPF) jest wykorzystywany przez innych aktorów stanowiących zagrożenie. Beaumont, który wcześniej pracował w firmie Microsoft, ostrzegał wtedy przed konsekwencjami niebezpieczeństwa związanym z wprowadzeniem eBPF na inne platformy poza Linuksem: „Naprawdę, naprawdę mam nadzieję, że Microsoft opracował model zagrożenia, co się stanie z bezpieczeństwem, gdy wprowadzi eBPF do podstawowego systemu operacyjnego” (firma Microsoft w marcu 2021 roku zapowiedziała projekt open source, aby umożliwić działanie eBPF w systemie Windows 10 / Server 2016 i nowszych).
[ czytaj całość… ]

curl -s https://nfsec.pl | grep -Eo "(http|https)://[a-zA-Z0-9./?=_%:-]*" | sort -u

Więcej informacji: SpiderFoot

Z

atruwanie plików binarnych w Linuksie jest procesem, w którym atakujący podmienia często używane (dystrybucyjnie pre-instalowane) programy i narzędzia swoimi wersjami, które spełniają te same funkcje, ale dodatkowo wykonują złośliwe akcje. Może to być zastąpienie pliku nowym, zaprojektowanym tak, aby zachowywał się jak stare polecenie lub zmanipulowanie istniejącego (np. dopisanie na końcu instrukcji), aby bezpośrednio uruchamiało złośliwy kod. Próbkę tego procesu mogliśmy zobaczyć w ściągawce z informatyki śledczej w wykrywaniu włamań za pomocą linii poleceń Linuksa. Dzisiaj ją nieco rozwiniemy.
[ czytaj całość… ]

W

tej części będziemy kontynuować statyczną analizę przykładowego dokumentu, ale postaramy się zajrzeć trochę głębiej i znaleźć jakie akcje ma za zadanie przeprowadzić makro zawarte w dokumencie. Wspomożemy się tutaj świetnym zestawem narzędzi autorstwa Didiera Stevensa, tutaj warto, a nawet trzeba wspomnieć o narzędziach innego autora – Philippe Lagadeca, które znacząco ułatwiają analizę dokumentów MS Office. Obydwa zestawy narzędzi często nachodzą na siebie funkcjonalnością i często są używane wymiennie (często, aby zweryfikować rezultaty). Nie będę wchodził w szczegóły, kto jest autorem dokładnie, którego (to pozostawiam jako zadanie domowe dla Czytelnika). Dodatkowo zaznaczę, że nawet zaprezentowane narzędzia to tylko specyficzny wycinek (np. analiza obiektów OLE) wszystkich zasobów opublikowanych przez tych badaczy.
[ czytaj całość… ]

Bardzo często jesteśmy zmuszeni szybko ocenić potencjalną szkodliwość pliku MS Office, aby zobaczyć czy dany plik należy dalej analizować, czy też możemy od razu stwierdzić, że zawiera on potencjalnie złośliwy kod. Często otrzymujemy różnego rodzaju wiadomości na nasze skrzynki e-mail i czasem nawet wiadomości od znanych nam osób wyglądają dziwnie lub zupełnie nie poruszają tematu naszych dotychczasowych konwersacji, a nie chcemy wysyłać plików od razu do sandboksów typu Virustotal. Tu przechodzimy do meritum tytułu. Statyczna analiza jest próbą określenia potencjalnych oznak złośliwego kodu bez uruchamiania tego pliku.
[ czytaj całość… ]

S

ysdiagnose to narzędzie, które znajduje się na większości urządzeń z systemem macOS i iOS. Służy ono do zbierania informacji diagnostycznych dotyczących całego systemu. Obecna wersja – 3.0 zbiera duże ilości danych z szerokiej gamy lokalizacji w systemie. Mogą one być przydatne w informatyce śledczej komputera prowadzonej na żywo. W przypadku poszukiwań złośliwego oprogramowania przechwycone dane mogą pomóc w zidentyfikowaniu zainfekowanego pliku binarnego; mechanizmu persystencji (gdy złośliwe oprogramowanie uzyska dostęp do systemu, często chce zostać tam przez długi czas opracowując metody pozwalające na jego powrót po restarcie systemu; jeśli mechanizm persystencji jest wystarczająco unikalny, może nawet służyć jako świetny sposób na określenie cechy charakterystycznej danego złośliwego oprogramowania) lub połączeń do C2 (serwery Command and Control – nazywane również C&C odnoszą się do sposobu, w jaki atakujący komunikują się i sprawują kontrolę nad zainfekowanym systemem; po zainfekowaniu systemu większość złośliwego oprogramowania komunikuje się z serwerem kontrolowanym przez atakującego, aby przyjmować polecenia, pobierać dodatkowe komponenty lub wykradać informacje).
[ czytaj całość… ]

sudo grep -F '(deleted)' /proc/*/maps | grep -E '\s[r\-][w\-]x[sp\-]\s'

– znajdź działające procesy z usuniętymi plikami wykonalnymi.

sudo find /tmp -executable -not -empty -type b,c,f,l,p

– znajdź pliki wykonalne w katalogu /tmp.

sudo grep -a -E '^.{,5}\[' /proc/[0-9]*/cmdline

– znajdź procesy z nawiasami kwadratowymi (używane przez złośliwe oprogramowanie, aby wyglądały jak procesy jądra).

sudo grep -E '\s[r\-][w\-]x[sp\-]\s' /proc/*/maps | awk -F ' ' '{if(length($6)==0){split($1, arr, "/");print arr[3]}}' \
| sort | uniq | xargs -I {} -n 1 bash -c 'cat /proc/{}/cmdline; echo'

– znajdź i wyświetl procesy mające niezmapowane sekcje wykonalne.

Więcej informacji: Ściągawka z informatyki śledczej w wykrywaniu włamań za pomocą linii poleceń Linuksa, Thread with one-liners bash commands to search for malware in a Linux host

Z

nalezienie tylnego wejścia (ang. backdoor) uruchomionego w systemie Linux nie zawsze może być trywialne. Tylne furtki służą do interakcji atakującego z hostem w czasie rzeczywistym i są konsekwencją / kolejnym krokiem włamania do systemu. Sposród różnych backdoorów, które można wykorzystać w środowisku *nix jest bardzo dobrze znany bindshell, czyli powłoka, która nasłuchuje na określonym porcie TCP/IP. Uruchomi ona wszystko, co zostanie wysłane do tego portu i odpowie danymi wyjściowymi z przesłanych poleceń. Jej wariantem jest odwrócona powłoka (ang. reverse shell), ponieważ zamiast łączenia się atakującego z ofiarą, napastnik powoduje (np. poprzez podatną webaplikację), że to system ofiary łączy się do niego z powrotem. Dlaczego to takie ważne? Ponieważ większość funkcji filtrowania sieci jest skonfigurowana tak, aby szczegółowo blokować ruch przychodzący z internetu. Jednak bardzo często ruch wychodzący jest nieograniczony lub znacznie mniej filtrowany. Dlatego odwrócony bindshell jest świetnym sposobem na przeskakiwanie zapór ogniowych i innych mechanizmów ochrony.
[ czytaj całość… ]