J

ak zauważył Chris Siebenmann prawie każdy system Linux (a tak naprawdę, każdy system Unix) posiada systemowy “schowek” dla głównych certyfikatów CA. Możemy przez to rozumieć katalog, w którym przechowywana jest lista wszystkich certyfikatów CA, które są domyślnie zaufane przez większość oprogramowania wykorzystującego TLS. Z różnych rozsądnych powodów, wiele dystrybucji Linuksa wykorzystuje magazyn CA Mozilli jako swój systemowy czasami wprowadzając pewne zmiany. Na czym polega więc problem? Sednem jest fakt, że Mozilla oraz Microsoft właśnie przestały ufać głównym certyfikatom TrustCor w swoich przeglądarkach. Oznacza to, że certyfikaty wydane od 1 grudnia przez tego CA nie będą zaufane, a główne certyfikaty zostaną usunięte z przeglądarek po wygaśnięciu. O ile zmiana w przeglądarkach zadziała się dość szybko to należy zauważyć, że w systemach takich jak Linux, które bazują na głównym magazynie certyfikatów Mozilli będą w pełni ufać TrustCor przez co najmniej kolejny rok lub dłużej ze względu na opóźnienia w wydaniu i instalacji aktualizacji paczki ca-certificates. Możemy być zdezorientowani dlaczego systemy Linuksowe tak długo będą ufać certyfikatom TrustCor. Mniej istotnym powodem są opóźnienia jakie wynikną z aktualizacji spakowanych kopii magazynu Mozilli (powstała nawet na ten temat praca naukowa pt. Tracing Your Roots: Exploring the TLS Trust Anchor Ecosystem), a później skłonienie użytkownika do zastosowania tej aktualizacji. Dość znamiennym przykładem mogą tutaj być dystrybucje Ubuntu oraz Debian, które same cofnęły usunięcie certyfikatu Symantec z pakietu Mozilli, ponieważ program nuget używał jeszcze certyfikatów, które nie zostały odnowione, więc tymczasowo przywrócono te od Symantec. Ważniejszym problemem może wydawać się ograniczony model tradycyjnego przechowywania certyfikatów CA w systemach *nix.
[ czytaj całość… ]

W

iele nowoczesnych serwisów internetowych stosuje automatyczne wydawanie i odnawianie certyfikatów TLS. Dla firm dostępne są usługi komercyjnych wystawców SSL. Dla wszystkich innych dostępne są bezpłatne usługi, takie jak Let’s Encrypt i ZeroSSL. Jednak bardzo często popełniany jest błąd w sposobie w jaki konfiguruje się wdrożenie darmowych wersji certyfikatów TLS. Pozwala on każdemu odkryć prawie wszystkie nazwy domen i subdomen używanych przez ten sam serwer webowy. Jak wiemy, istnieje takie coś jak Certyficate Transparency (CT), czyli internetowy standard bezpieczeństwa służący do monitorowania i audytu wystawiania certyfikatów TLS. Tworzy on system logów publicznych, które służą do rejestrowania wszystkich certyfikatów wydawanych przez publicznie zaufane urzędy certyfikacji (CA). Do przeszukiwania dzienników CT możemy używać serwisów: crt.sh, certstream, a także Censys, który również pozwala na przeszukiwanie wyników skanowania certyfikatów w internecie.
[ czytaj całość… ]

W

yobraźmy sobie, że nasz system został zainfekowany przerobionym i trudnym do wykrycia implantem sieciowym. W swojej przeróbce został on uzbrojony w moduł inwigilacji oparty o eCapture. Jest to zwinne narzędzie napisane w języku Go, które również wykorzystuje technologię eBPF. Umożliwia ona uruchamianie programów zamkniętych w piaskownicy jądra systemu operacyjnego. Dzięki temu potrafi przechwycić zaszyfrowaną komunikację sieciową bez konieczności “podpinania” Urzędu Certyfikacji (ang. Certificate Authority), któremu należy zaufać. Zamiast tego wpina się w funkcje SSL_write / SSL_read współdzielonej biblioteki SSL, aby uzyskać kontekst tekstowy i wysłać tak uzyskane wiadomości do przestrzeni użytkownika za pomocą map eBPF.
[ czytaj całość… ]

D

zisiaj stworzymy sobie małe wejście do szyny danych wzbogacającej o metadane adres IP klienta. Prototyp o nazwie Interceptor, który zademonstruje użyje JA3 do fingerprintingu botów, skanerów, szkodliwego oprogramowania oraz innych programów, które korzystają w komunikacji z protokołu HTTPS. Zacznijmy od JA3. Firma Salesforce otworzyła tę metodę fingerprintigu klientów TLS w 2017 roku. Podstawowa koncepcja pobierania “cyfrowych odcisków palców” od klientów TLS pochodzi z badań Lee Brotherstona (w 2015 roku wygłosił on prezentację na ten temat). Jak wiemy TLS i jego poprzednik SSL, są używane do szyfrowania komunikacji dla popularnych aplikacji, aby zapewnić bezpieczeństwo danych. Aby zainicjować sesję TLS klient wysyła pakiet: TLS Client Hello po potrójnym uścisku dłoni TCP. Pakiet ten i sposób, w jaki jest generowany, zależy od metod i innych pakietów / bibliotek oprogramowania użytych podczas budowania danej aplikacji klienckiej.
[ czytaj całość… ]

W

ypożyczanie domen (ang. domain borrowing) jest ulepszoną techniką domain fronting. Tą ostatnią można łatwo wykryć jeśli w sieci znajduje się urządzenie deszyfrujące ruch HTTPS i porównuje wartości nagłówków SNI i HOST. Jednak wypożyczanie domen pozwala na ukrywanie ruchu C2 i innej komunikacji za pomocą CDN w celu obejścia zapór sieciowych i systemów IDS. Jak wygląda normalny, niepodejrzany ruch sieciowy, który się monitoruje, ale nie blokuje? Na pewno jest szyfrowany (HTTPS); odnosi się do domen z poprawnymi certyfikatami TLS, które są znane i mają dobrą reputację w sieci; nawet rozszyfrowany wygląda jak poprawny (SNI == HOST); nie jest blokowany ze względu na możliwość utraty generycznego ruchu od dużego gracza w internecie.
[ czytaj całość… ]

P

odczas słuchania Rozmowy Kontrolowanej z udziałem Michała Purzyńskiego padło narzędzie Observatory od Mozilli. Okazuje się, że w jednym miejscu jesteśmy w stanie sprawdzić konfigurację kilku mechanizmów bezpieczeństwa naszej strony. Od nagłówków HTTP (w tym szczególnie ustawień polityki CSP) poprzez konfigurację TLS, a na opcjonalnych testach dla SSH kończąc. Dodatkowo jeśli interesuje nas wygenerowanie bezpiecznych konfiguracji dla najpopularniejszych serwerów możemy wykorzystać narzędzie Mozilla SSL Configuration Generator.

Więcej informacji: Konfiguracja nagłówków bezpieczeństwa na A+, HTTP Strict Transport Security – wymuszamy SSL na przeglądarkach, Konfiguracja SSL dla Apache na 5+, Konfiguracja SSL dla nginx na 5+, Audytujemy algorytmy szyfrowania SSH

K

to ma informację ten ma władzę. Jeśli pamiętamy serwis umożliwiający nam rekonesans przez listę certyfikatów, czy innego tego typu rozwiązania – to możemy dojść do wniosku, że wszystkie te rozwiązania mają opóźnienia w czasie. No chyba, że będziemy codziennie wykonywać z nich zrzut danych i porównywać różnicę, ale to może być trochę czasochłonne. Czy istnieje możliwość stworzenia prostego mechanizmu, który będzie w czasie rzeczywistym śledził dla nas pojawienie się domen lub subdomen będących w centrum naszego zainteresowania ?
[ czytaj całość… ]

D

ocker jako jedno z rozwiązań dla tworzenia kontenerów zyskał ogromną popularność w ciągu kilku ostatnich lat i stał się nowym sposobem pakowania, dostarczania i wdrażania aplikacji. Niestety, jeśli dana technologia się szybko rozwija i jest szeroko adoptowana przez społeczność, staje się również cennym celem dla adwersarzy. Na początku pojawiły się złośliwe obrazy. Były one umieszczane w publicznych rejestrach. Jeśli użytkownik sam lub za namową cyberprzestępcy skłonił się do skorzystania z takiego obrazu w rzeczywistości pobierał i wykonywał złośliwe ładunki (np. koparki kryptowalut), umożliwiał wejście przez tylną furtkę (ang. backdoor), przeszukiwanie logów dla poufnych informacji, czy dostęp do systemu plików hosta z kontenera.
[ czytaj całość… ]

J

eśli interesują nas wcześniejsze dwie części to znajdziemy je tu (1) i tu (2). Przejdźmy teraz do kolejnej części. W ciągu ostatnich lat bezpieczeństwo webaplikacji stało się bardzo ważnym tematem w dziedzinie IT. Zalety, jakie oferuje sieć sprawiły, że bardzo ważne usługi zostają opracowane jako aplikacje internetowe. Wymagania biznesowe związane z bezpieczeństwem wspomnianych aplikacji również uległy przemianie. Oprócz dobrych praktyk programistycznych wymagane są też dobre praktyki bezpieczeństwa. Stosowane są dodatkowe zabezpieczenia takie, jak WAF (ang. Web Application Firewall). Zapory sieciowe aplikacji to transparentne zapory ogniowe warstwy siódmej, które kontrolują ruch sieciowy i “próbują” chronić aplikację przed atakami.
[ czytaj całość… ]

B

łędy popełnia każdy z nas. Zazwyczaj są to nasze błędy “autorskie”, ale często są to też błędy powielające błędy innych. Te drugie zazwyczaj wynikają z ślepej wiary w ścieżki, którymi prowadzą nas inne osoby – mówiąc prościej – podążając za tutorialami / przewodnikami z sieci zakładamy, że ich autor nie popełnił błędów, a my właśnie nie kopiujemy ich dalej. Jeśli wpiszemy w dowolną wyszukiwarkę frazy typu: “nginx ssl tutorial“, “apache ssl tutorial“, “haproxy ssl tutorial” itd. to możemy odnaleźć pewne wzory, którymi rządzą się te przewodniki…
[ czytaj całość… ]