P

rzyjrzyjmy się dwóm metodom oceny poziomu bezpieczeństwa systemu informatycznego. Kiedy oprogramowanie otrzymuje wskaźnik bezpieczeństwa, nazywane jest wówczas zaufaną aplikacją (ang. trusted application). W 1983 roku centrum NCSC (National Computer Security Center) utworzyło, na bazie kryteriów TCSEC (Trusted Computer System Evaluation Criteria) departamentu obrony Stanów Zjednoczonych, skalę wskaźników bezpieczeństwa, ze względu na kolor okładki dokumentu, nazywane także pod nazwą Orange Book (Pomarańczową Księgą), zdefiniowały siedem poziomów bezpieczeństwa komputerowego systemu operacyjnego.
[ czytaj całość… ]

P

OSF – (ang. Passive OS Fingerprinting) jest procesem mającym na celu identyfikację systemu operacyjnego (ang. OS), który jest używany przez zdalny host. Zaletą pasywnego (ang. passive) fingerprintingu jest jego niewykrywalność dla systemów IDS (ang. Intrusion Detection System) ze względu na fakt iż aplikacja służąca do POSF’gu nie wysyła żadnych danych na terenie badanej sieci.
[ czytaj całość… ]

W

systemie Slackware znajduje się pakiet slocate (Secure Locate – sekcja A/), który umożliwia wyszukiwanie dowolnej nazwy pliku w okresowo aktualizowanej bazie danych. W dodatku przed wyświetleniem wyników program sprawdza właściciela oraz dostęp do danego pliku, by użytkownicy nie mający do nich żadnych praw nie otrzymali informacji na temat ich lokalizacji.
[ czytaj całość… ]

W

połowie lat 90. opracowano podobny do TCSEC (Orange Book) zbiór europejskich kryteriów bezpieczeństwa, ITSEC (Information Technology Security Evaluation Criteria). Następnie widząc potrzebę jednego systemu ocen całym świecie, w styczniu 1996 powstał światowy standard. W jego tworzeniu brały udział takie kraje jak: Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Niemcy, Francja, Kanada i Holandia.
[ czytaj całość… ]

P

rezentowany wpis jest kolejną częścią wcześniej zaprezentowanych 1200 standardowych haseł do urządzeń sieciowych, które oferują do nich dostęp przy fabrycznych ustawieniach.
[ czytaj całość… ]

F

ork – bomba (ang. fork bomb) jest swego rodzaju atakiem Denial of Service prowadzącym do całkowitego wykorzystania zasobów systemowych. Metoda ta opiera się na szybkim stworzeniu wielu kopii programu, które unieruchomią system. Ponieważ w wieloprocesowym systemie tylko określona ilość procesów może być efektywnie wykonywana naraz, stworzenie odpowiednio dużej liczby procesów może unieruchomić system. Wykorzystując funkcję fork(), która służy do tworzenia nowych procesów, możemy zapełnić tablicę procesów systemu operacyjnego.
[ czytaj całość… ]

P

owłoka zapewnia interfejs pomiędzy jądrem, a użytkownikiem. Można ją opisać jako interpreter. Interpretuje ona polecenia wprowadzane przez użytkownika i przekazuje je do jądra systemu. Interfejs powłoki jest bardzo prosty. Zwykle składa się z monitu, po którym wprowadza się polecenie i następnie potwierdzenie klawiszem [Enter]. Polecenia wpisujemy w wierszu, który jest często nazywany wierszem poleceń. Po dłuższym użytkowaniu Linuksa można przekonać się, że polecenia wprowadzane w wierszu mogą być bardzo skomplikowane, a jej interpretacyjne zdolności dają możliwość stosowania wielu wymyślnych sztuczek.
[ czytaj całość… ]

M

od_spamhaus jest modułem dla serwera WWW Apache 2, który korzysta z list SBL ang. Spamhaus Block List) oraz XBL (ang. Exploits Block List) serwisu Spamhaus w celu blokady dostępu do wybranej strony WWW wszystkich komputerów, które odpowiedzialne są za rozsyłanie wiadomości SPAM w Internecie lub zainfekowane są szkodliwym oprogramowaniem (robakami, końmi trojańskimi, wirusami, wbudowanymi mechanizmami do rozsyłania spamu).
[ czytaj całość… ]

J

ądro systemu Linux pozwala na wyłączanie oraz włączanie konkretnych usług sieciowych tuż po starcie systemu za pomocą przekazania odpowiednich wartości do pseudo-systemu plików /proc/sys. W ten sposób jesteśmy w stanie dokonać zmian w systemie bez wymogu rekompilacji jego jądra. Dokonane zmiany umożliwiają nam protekcję przed takimi atakami jak Man In the Middle, SYN Cookies, Ping Flood, Source Routing Scans czy IP Spoofing. Dają również możliwość uaktywnienia rozszerzonych funkcjonalności systemu pod postacią logowania różnych zdarzeń czy zachowania się względem zrzutu pamięci. Dane wartości możemy odczytać / ustawić bezpośrednio za pomocą systemu pliku /proc lub za pomocą użycia programu sysctl.
[ czytaj całość… ]

K

ażdy interfejs sieciowy (na przykład karta sieciowa) w komputerze lub innym urządzeniu posiada unikalny sprzętowy adres zaimplementowany przez producenta. ARP (Adress Resolution Protocol) – jest protokołem rozróżniania tych adresów. Jego zadaniem jest przetłumaczyć abstrakcyjny adres IP na bardzo konkretny adres sprzętowy urządzenia sieciowego. Kiedy host zamierza rozpocząć sesję, wysyła komunikat ARP z adresem IP komputera docelowego.
[ czytaj całość… ]