U

sługa Colaboratory, w skrócie „Colab” to produkt firmy Google, który umożliwia każdemu pisanie i wykonywanie dowolnego kodu Pythona za pośrednictwem przeglądarki. Najczęściej wykorzystuje się go w szybkim przygotowaniu jakiegoś dowodu koncepcji w analizie danych lub napisania kawałka skryptu. Z technicznego punktu widzenia Colab to hostowana usługa oparta na rozwiązaniu Jupyter, która nie wymaga żadnej konfiguracji, a jednocześnie zapewnia bezpłatny dostęp do zasobów obliczeniowych, w tym procesorów graficznych*.
[ czytaj całość… ]

W

yobraźmy sobie taki scenariusz – jesteś członkiem zespołu Red Team, który ma kompetencje w zakresie systemu Linux. Twoim zadaniem jest opracowanie ćwiczenia, w którym musisz zachować dostęp do skompromitowanego systemu przez jak najdłuższy czas. Posiadając uprawnienia administratora myślisz o dodaniu jakiegoś zadania w cron lub innej klasycznej lokalizacji (np. rc.local), ale wiesz że Blue Team je systematycznie sprawdza. Przez chwilę myślisz o doczepieniu tylnej furki jakieś binarce, tylko problem w tym, że dostęp ma być utrzymany jak najdłużej, a skompromitowana maszyna jest ustawiona na regularną aktualizację łatek bezpieczeństwa, więc wszelkie pliki wykonawcze lub inne krytyczne komponenty systemu mogą zostać nadpisane wersjami domyślnymi.
[ czytaj całość… ]

F

irma OVH stworzyła modułowy framework napisany głównie w języku powłoki bash, który za pomocą skryptów sprawdza rekomendacje z CIS (ang. Center for Internet Security) dla systemu Debian w wersji 9/10. Zgodnie z filozofią „zjedz własną karmę dla psa” (ang. eat your own dog food), która opisuje wykorzystywanie własnych produktów lub usług do swoich, wewnętrznych działań firmowych – projekt ten jest wykorzystywany do hartowania systemów OVH, które mają spełniać standard PCI DSS (ang. Payment Card Industry Data Security Standard). Na postawie tego projektu powstał również inny o nazwie harbian-audit, który rozszerzył działanie o wytyczne z STIG (ang. Security Technical Implementation Guide) dla systemu CentOS 8 oraz Ubuntu 16.04. Możemy w nim również znaleźć autorskie wytyczne stworzone przez społeczność HardenedLinux.

J

eśli w katalogu domowym użytkownika istnieje plik ~/.ssh/rc – sh(1) uruchomi go po przeczytaniu plików środowiskowych, ale przed uruchomieniem powłoki lub polecenia użytkownika (nawet jeśli wyłączymy alokację TTY). Plik ten nie może generować żadnych danych na standardowy strumień wyjścia (stdout); zamiast tego należy użyć standardowego strumienia błędów (stderr). Przykład:
[ czytaj całość… ]

O

d samego początku Uniksa (na którym oparty jest Linux) wszystko jest plikiem. Możemy spierać się o szczegóły, ale w większości przypadków jest to prawda. W dodatku w systemach Unix i pokrewnych systemach operacyjnych istnieje taki obiekt, jak deskryptor pliku (ang. file descriptor – FD, rzadziej fildes), który jest abstrakcyjnym wskaźnikiem / uchwytem (ang. handle) używanym do uzyskiwania dostępu do pliku lub innego zasobu wejścia / wyjścia, takiego jak potok (ang. pipe) lub gniazdo sieciowe (ang. network socket). Deskryptory plików stanowią część interfejsu programowania aplikacji POSIX – są nieujemną liczbą całkowitą, zwykle reprezentowaną w języku programowania C jako typ int (ang. integer) (wartości ujemne są zarezerwowane, aby wskazać „brak wartości” lub stan błędu).
[ czytaj całość… ]

Jest to ostatni wpis odnośnie ucieczek (1, 2, 3, 4) z sudo. Aktywnie utrzymywana, wyselekcjonowanych plików binarnych oraz skryptów Linuksa, których można użyć do ominięcia lokalnych ograniczeń bezpieczeństwa w źle skonfigurowanych systemach jest zawarta w projekcie GTFOBins (alternatywa dla systemu Windows to LOLBAS). Projekt gromadzi wykorzystanie zaimplementowanych funkcjonalności *niksowych plików binarnych, które mogą być wykorzystane do wyłamywania się z ograniczeń powłok, poleceń sudo, eskalacji uprawnień, czytania zastrzeżonych plików, czy uruchamiania powłok zwrotnych. Należy mieć na uwadze, że nie jest to lista eksploitów, a programy wymienione w GTFOBins same w sobie nie są podatne na ataki. Raczej projekt ten jest kompendium wiedzy o tym, jak wykorzystać je jeśli, któreś z nich uruchamiane jest z prawami administratora lub w ograniczonych środowiskach / powłokach.
[ czytaj całość… ]

Z

memfd_create() spotkaliśmy się przy okazji omawiania obchodzenia flagi montowania noexec. Nie jest to jedyny przypadek, gdzie pomysł bezplikowej metody jest stosowany. Złośliwe oprogramowanie również stosuje bezplikową technikę do wstrzykiwania się w ramach działającego systemu Linux, aby nie pozostawić żadnych śladów na dysku. Przypomnijmy szybko, co robi wywołanie memfd_create(): pozwala na utworzenie pliku, który rezyduje w części pamięci RAM. Strona manualna opisuje to jako:
[ czytaj całość… ]

M

apy Google używane są w miejscach, w których serwisy przeszukują lokalizacje wprowadzone przez użytkowników lub zaznaczają swoje obiekty. Większość z tych integracji ujawnia swoje klucze API za pośrednictwem kodu źródłowego lub w jednym z żądań wysyłanych z ich aplikacji mobilnych. Pozyskanie tych kluczy nie jest uważane za poważny problem, ponieważ osoba atakująca może „tylko” wysyłać żądania do punktów końcowych Google Maps API przy użyciu zdobytych kluczy. Wiele raportów odnośnie zgłaszania tego typu błędów można zobaczyć na platformach bugbounty oznaczonych jako informacyjne lub w zakresie akceptowalnego ryzyka.
[ czytaj całość… ]

Zespół badawczy Qualys odkrył lukę przepełnienia sterty w sudo – prawie wszechobecnym narzędziu dostępnym w głównych systemach operacyjnych typu *nix. Każdy nieuprzywilejowany użytkownik posiadający dostęp do powłoki systemowej może uzyskać uprawnienia administratora (root) na hoście, którego dotyczy luka (przy domyślnej konfiguracji sudo). Sudo to potężne narzędzie, które jest zawarte w większości, jeśli nie we wszystkich systemach operacyjnych na systemach Unix i Linux. Umożliwia użytkownikom uruchamianie programów z uprawnieniami innego użytkownika. Luka sama w sobie ukrywała się na widoku prawie od 10 lat. W lipcu 2011 roku została wprowadzona zmiana (commit 8255ed69) i dotyczy ona wszystkich starszych wersji od 1.8.2 do 1.8.31p2 oraz wszystkich stabilnych wersji od 1.9.0 do 1.9.5p1 w ich domyślnej konfiguracji.
[ czytaj całość… ]

P

omimo upłynięcia 7 lat od ataków DDoS (ang. Distributed Denial of Service) za pomocą protokołu XMLRPC CMS WordPress – ilość podatnych serwerów nadal stanowi zagrożenie. Badacz bezpieczeństwa Andrea Menin przeszukując na początku top listę stron według rankingu Alexa, a później archiwum Common Crawl uzyskał dostęp do 7.500 instalacji, które aktywnie odpowiadają na metodę pingback.ping. Umożliwia to stworzenie botnetu, który będzie w stanie przeprowadzać wzmocnione ataki DDoS. W dodatku utrzymując stronę opartą o WordPress – jeśli nie posiadamy ograniczonej komunikacji do tego protokołu lub przynajmniej metody pingback:

add_filter( 'xmlrpc_methods', function( $methods ) {
   unset( $methods['pingback.ping'] );
   return $methods;
} );

a nasz serwer znajduje się za dostawcą typu Cloudflare – musimy mieć świadomość że otwarta komunikacja za pomocą XMLRPC może doprowadzić do wycieku oryginalnego adresu IP serwera i ominięcia warstwy ochronnej serwisu (jeśli dopuszczamy do ruchu inne serwery niż te, z których pochodzi ruch przefiltrowany przez WAF). Jeśli nie prowadzisz witryny opartej o WordPress lub nie jesteś zainteresowany otrzymywaniem komunikatów typu pingback od innych webaplikacji WordPress (a ponadto chcesz zapobiec atakom typu DDoS) – możesz zablokować żądania pochodzące z funkcji WordPress, filtrując nagłówek aplikacji klienckiej np.:

RewriteEngine On
RewriteCond %{HTTP_USER_AGENT} "^WordPress.*verifying pingback" [NC]
RewriteRule . - [F,L]

lub

if ($http_user_agent ~* "^WordPress.*verifying pingback") {
    return 403
}

Więcej informacji: Make WordPress Pingback Great Again, WordPress Pingback Attacks and our WAF