P

oniżej zaprezentuje, jak za pomocą polecenia mount ukryć dowolny proces w systemie przed takim poleceniem jak np. ps. Dokonamy tego dzięki funkcji bind. Klasyczne montowanie tworzy widok urządzenia pamięci masowej jako drzewa katalogów. Funkcja bind zamiast tego pobiera istniejące drzewo katalogów i replikuje je w innym punkcie. Montując katalog w ten sposób możemy myśleć o montowaniu jak o aliasie do innej ścieżki. Katalogi i pliki w są takie same jak w oryginale. Każda modyfikacja po jednej stronie jest natychmiast odzwierciedlana po drugiej stronie, ponieważ oba widoki przedstawiają te same dane. Na przykład, kiedy powiążemy katalog /tmp/narf z /tmp/nfsec, oba będą odwoływać się do tych samych danych:
[ czytaj całość… ]

M

inimalizacja QNAME (RFC 7816), czyli Query Name zmienia zapytania DNS pochodzące z resolwera rekurencyjnego, aby w każdym zapytaniu zawierał tylko tyle szczegółów, ile jest to wymagane dla tego kroku w procesie rozwiązywania danej domeny. Internet Engineering Task Force opisuje to jako technikę, “w której resolwer DNS nie wysyła już pełnej oryginalnej nazwy QNAME do nadrzędnego serwera nazw”. Powiedzmy, że chcemy odwiedzić stronę: stardust.nfsec.pl. W celu określenia adresu IP, z którym chce się połączyć przeglądarka, system wysyła zapytania do resolwera dostawcy usług internetowych (ISP) lub innego ustawionego przez konfigurację systemu. Prosi on o pełną nazwę – stardust.nfsec.pl – w tym przypadku. ISP (lub inny serwer DNS przydzielony przez zarządce sieci, z której korzystasz) zapyta root DNS, a następnie domenę najwyższego poziomu (.pl), a następnie domenę drugorzędną (nfsec.pl) o pełną nazwę domeny. W rzeczywistości wszystko, czego się dowiadujesz od głównego serwera DNS to odpowiedź na pytanie “kto odpowiada za .pl?”, a jedyne, o co pytasz serwer .pl, to “kto odpowiada za .nfsec.pl?”. Żadne z tych żądań nie musi zawierać informacji o pełnej nazwie strony internetowej, którą chcesz odwiedzić, aby odpowiedzieć na wcześniejsze pytania, ale niestety oba te serwery taką informacje otrzymują. Tak zawsze działał DNS, ale obecnie nie ma ku temu praktycznego powodu.
[ czytaj całość… ]

B

adacze bezpieczeństwa odkryli wysoce inwazyjne, chińskie narzędzie inwigilacyjne wykorzystujące Berkeley Packet Filter (BPF). Złośliwe oprogramowanie, nazwane BPFDoor, może być obecne na “tysiącach” systemów Linux, a jego kontroler pozostał prawie całkowicie niezauważony przez producentów zabezpieczeń punktów końcowych, mimo że jest używany od co najmniej pięciu lat. Jest to już drugi rodzaj złośliwego oprogramowania wykorzystującego BPF w Linuksie do ukrytej inwigilacji, który został ujawniony w tym roku, po odkryciu przez Pangu Lab w lutym 2022 r. backdoora NSA o nazwie Bvp47. Wówczas badacz bezpieczeństwa Kevin Beaumont zasugerował, że BPF (lub rozszerzony BPF – eBPF) jest wykorzystywany przez innych aktorów stanowiących zagrożenie. Beaumont, który wcześniej pracował w firmie Microsoft, ostrzegał wtedy przed konsekwencjami niebezpieczeństwa związanym z wprowadzeniem eBPF na inne platformy poza Linuksem: “Naprawdę, naprawdę mam nadzieję, że Microsoft opracował model zagrożenia, co się stanie z bezpieczeństwem, gdy wprowadzi eBPF do podstawowego systemu operacyjnego” (firma Microsoft w marcu 2021 roku zapowiedziała projekt open source, aby umożliwić działanie eBPF w systemie Windows 10 / Server 2016 i nowszych).
[ czytaj całość… ]

O

d wersji 9.8.1 serwera BIND dostępny jest mechanizm DNS RPZ (ang. Domain Name Service Response Policy Zones). Główną motywacją do stworzenia tej funkcji była ochrona użytkowników przed zagrożeniami w internecie związanymi z złośliwymi domenami, nazwami hostów lub innymi serwerami nazw. Cyberprzestępcy zwykle używają tych samych domen na wielu ofiarach, dopóki nie zostaną im odebrane. Niestety zdolność branży bezpieczeństwa internetowego w kwestii likwidacji infrastruktury przestępczej u rejestratorów domen, dostawcach hostingu lub dostawcach usług internetowych z różnych czynników nie zawsze jest możliwa. Korzystając z RPZ administrator sieci może wdrożyć własne zasady ochrony przed niebezpiecznymi domenami w oparciu o reputację zebraną od dostawców usług bezpieczeństwa niemal w czasie rzeczywistym.
[ czytaj całość… ]

C

iasteczka DNS zostały przedstawione w RFC 7873. Są opcją rozszerzonego DNS (ang. EDNS – Extended DNS), która próbuje zaadresować wiele problemów, które próbował rozwiązać DNSSEC np. zatruwanie pamięci podręcznej (ang. Cache Poisoning), czy ataki polegające na wzmocnieniu odpowiedzi DNS (ang. DNS Amplification Attack) z sfałszowanymi adresami źródłowymi (ang. Spoofed Source Queries), którym DNSSEC nie zapobiegał, a nawet w niektórych przypadkach je pogarszał. Ciasteczka są znacznie łatwiejsze do wdrożenia niż DNSSEC, a bezpieczeństwo zapewniane przez nie można porównać do bezpieczeństwa uzyskiwanego dzięki użyciu TCP zamiast UDP.
[ czytaj całość… ]

P

odczas ostatnich testów na SSL Labs zauważyłem nowy wpis, jaki pojawił się na tablicy wyników: DNS CAA: No. O, co chodzi z tym wsparciem dla DNS CAA? CAA jest nowym typem rekordu DNS, który określa, jaki CA (Certificate Authority – określenie organizacji bądź firmy zajmującej się wydawaniem i obsługą elektronicznych certyfikatów) jest uprawniony do wystawienia certyfikatu dla danej domeny. CAA został opisany w RFC 6844 w 2013 roku w celu poprawy siły ekosystemu PKI (Public Key Infrastructure). Niestety przez ostatnie 4 lata pozostawał on tylko w statusie propozycji standardu. Jednak za sprawą ostatniego głosowania CA/Browser Forum ma to się zmienić od 8 września 2017 roku. Po tym czasie standard wydawania certyfikatów zostanie wzbogacony o sprawdzanie rekordów CAA.
[ czytaj całość… ]

W

pierwszej części poznaliśmy podstawowe opcje konfiguracyjne uniemożliwiające wykorzystanie naszego serwera jako open resolver oraz pozyskania plików stref. W tej części zajmiemy się blokowaniem informacji, które mogą dostarczyć atakującemu niezbędnej wiedzy podczas rekonesansu. Serwery BIND (oraz wiele innych) potrafią zwracać “ukryte” informacje, gdy zostanie wysłane do nich specjalne zapytanie DNS. Zazwyczaj nie jest to pożądana ekspozycja dlatego należy ją zablokować.
[ czytaj całość… ]

Z

ałóżmy, że do naszego serwera DNS, który jest otwarty tylko dla sieci wewnętrznej zaczyna przychodzić niechciany ruch (od setek do tysięcy zapytań na sekundę) pochodzący od szkodliwego oprogramowania / złej konfiguracji serwerów. W zależności od oprogramowania jakiego używamy do obsługi zapytań DNS – zablokowanie konkretnego rodzaju zapytań może stać się dość trudne. Pierwszym rozwiązaniem tego problemu wydaje się zablokowanie wszystkich żądań DNS, które posiadają konkretne wyrażenie w zawartości pakietu.
[ czytaj całość… ]

Z

ainstalowaliśmy i skonfigurowaliśmy serwery DNS – wydają się, że działają poprawnie. Możemy wykorzystać do ich sprawdzenia różnego rodzaju narzędzia pochodzące z naszego systemu operacyjnego np. host lub nslookup. Jednak zamiast tego – do przetestowania naszych publicznie dostępnych serwerów DNS możemy wykorzystać takie serwisy jak: Pingdom Tools: DNS Health lub intoDNS, które potrafią zaoszczędzić nam dużo czasu. Sprawdzają one nie tylko kompleksowo naszą konfigurację, ale również w przypadku wykrycia błędu lub odstępstwa od standardu zasugerują zmiany. Innymi serwisami tego typu również są: DNSsy oraz DNS Check.

D

jbdns jest zestawem programów, który uważany jest za bardzo bezpieczny do obsługi usług DNS (posiadają bardzo wysoką odporność na ataki DNS Amplification oraz Cache Poisoing). Programy te – autorstwa Daniela Julius’a Bernstein’a (znanego wcześniej z autorstwa programu Qmail) powstały w odpowiedzi na wiele błędów, niedociągnięć i luk odkrytych w programie BIND.
[ czytaj całość… ]