X

attr, czyli rozszerzone atrybuty (ang. e[x]tended [attr]ibutes) to polecenie, które pozwala w systemach typu Unix, takich jak macOS przechowywać dodatkowe metadane plików w systemie. Podobnie jak w przypadku ADS (ang. Alternate Data Streams) dla systemu Windows funkcjonalność ta umożliwia atakującym ukrywanie danych w systemie plików bez widocznej zmiany zawartości plików. Ostatnia analiza arsenału grupy APT Lazarus pokazuje, że używanie narzędzi tego typu jest często pomijanym wektorem w współczesnych cyberatakach. W systemie macOS xattr jest często używany do przechowywania danych, takich jak tagi menedżera Finder, informacje o kwarantannie plików i metadane wyszukiwania Spotlight. Chociaż atrybuty te są zazwyczaj nieszkodliwe i pomagają poprawić funkcjonalność systemu, atakujący mogą je wykorzystać do ukrycia złośliwych danych na widoku.
[ czytaj całość… ]

P

roces debugowania (ang. debugging) polega na kontrolowanym wykonaniu programu pod nadzorem debugera. Podobnie wygląda proces śledzenia (ang. tracing), który działa zarówno w trybie debugowania, jak i rejestrowania wybranych zdarzeń w czasie rzeczywistym. W systemie Linux często możemy spotkać się z tego typu czynnościami w kontekście podsłuchiwania innych procesów. Zatem pozostaje pytanie, czy istnieje możliwość sprawdzenia czy dany proces jest aktualnie poddawany procesowi śledzenia lub debugowania? Otóż każdy uruchamiany proces może zajrzeć do ścieżki /proc/self/status i sprawdzić, czy klucz TracerPid ma inną wartość niż 0:

agresor@darkstar:~$ cd /proc/self; cat status | egrep -B7 ^TracerPid
Name:	bash
Umask:	0022
State:	S (sleeping)
Tgid:	2998765
Ngid:	0
Pid:	2998765
PPid:	2998764
TracerPid:	0

ponieważ wiersz „TracerPid” z wartością „0” oznacza, że żaden proces nie „śledzi” tego procesu. Za pomocą języka Python możemy napisać prosty skrypt o nazwie show_debbuger.py, który sprawdzi czy aktualnie w systemie jest uruchomiony jakiś proces, który jest śledzony i poda nam jego dane:

#!/usr/bin/env python3
# Debugger detector v0.1

import os
import re

def show_debugger(proc_path: str):
    pid_list, pid_found = [], []
    for pid in os.listdir(proc_path):
        if os.path.isdir(os.path.join(proc_path, pid)) and pid.isnumeric():
            pid_list.append(pid)
    for pid_number in pid_list:
        full_path = os.path.join(proc_path, pid_number, 'status')
        if os.path.isfile(full_path):
            with open(full_path, 'r') as proc_file:
                status_file = proc_file.read()
                tracer_pid = re.search(r'(?P<name>TracerPid.*)\s+(?P<pid>\d+)',
                                       status_file).group('pid')
            if tracer_pid != '0':
                process_name = re.search(r'Name:\s+(?P<name>\w+)',
                                         status_file).group('name')
                tracer_path = os.path.join(proc_path, tracer_pid, 'status')
                with open(tracer_path, 'r') as tracer_file:
                    status_file = tracer_file.read()
                    tracer_name = re.search(r'Name:\s+(?P<name>\w+)',
                                            status_file).group('name')
                print(f'Process: {process_name} with PID: {pid_number} is traced with:'
                      f' {tracer_name} with PID: {tracer_pid}')
                pid_found.append(pid_number)
    if pid_found:
                return True
    else:
        print('No process tracing found!')
        return False


if __name__ == '__main__':
    show_debugger('/proc')

W pierwszej konsoli możemy sprawdzić czysty system:

root@darkstar:~#./show_debbuger.py
No process tracing found!

W drugiej konsoli uruchamiamy strace na dowolnym procesie i uruchamiamy skrypt ponownie:

root@darkstar:~#./show_debbuger.py
Process: sshd with PID: 2055265 is traced with: strace with PID: 2061163

Dokładamy jeszcze gdb ponownie sprawdzając system:

root@darkstar:~#./show_debbuger.py
Process: multipathd with PID: 352 is traced with: gdb with PID: 2061871
Process: sshd with PID: 2055265 is traced with: strace with PID: 2061163

Zawsze też możemy wyłączyć możliwość śledzenia w systemie.

Więcej informacji: Detecting the Presence of a Debugger in Linux, How do you detect that you’re being ptraced?

W

celu zrozumienia jak powstają zawieszone rekordy DNS (ang. dangling DNS records) należy posiadać podstawową widzę na temat działania usługi DNS, która tłumaczy przyjazne dla użytkowników nazwy domen, takie jak nfsec.pl (łatwe do zapamiętania i rozpoznania) na numeryczne adresy IP. Adresy IP dla każdej domeny są przechowywane na autorytatywnych serwerach DNS, które można porównać do książek telefonicznych w internecie. Po wpisaniu adresu strony internetowej w przeglądarce, przeglądarka na początku łączy się z rekurencyjnym serwerem DNS i zadaje pytanie: „Jaki jest adres IP nfsec.pl?”. Rekursywny serwer DNS wysyła zapytanie do serwera autorytatywnego w celu uzyskania odpowiedzi (oczywiście to trochę bardziej skomplikowane).
[ czytaj całość… ]

Telfhash to funkcja haszująca używanych symboli dla plików ELF w systemie *nix, tak jak imphash to funkcja haszująca importowanych bibliotek dla plików PE w systemie Windows. Za jej pomocą możemy grupować pliki ELF według podobieństwa na podstawie ich tabeli symboli. Pozwala to na byciu na bieżąco ze wszystkimi wariantami szkodliwego oprogramowania (ang. malware), które są stale rozwijane i dokładne grupowanie zgodnie z ich rzeczywistą rodziną pochodzenia np. Tsunami, Gafgyt, czy Mirai. Telfhash do swoich obliczeń używa TLSH, co umożliwia mu rozpoznawanie oryginalnych próbek, nawet gdy zostały dodane do nich nowe funkcje importujące nowe biblioteki. Jeśli rozebrany i statycznie skompilowany plik binarny nie ma symboli, telfhash emuluje je poprzez uzyskanie i stworzenie listy z adresów docelowych dla wywołań funkcji.
[ czytaj całość… ]

P

oprzez wykorzystanie dowolnych komentarzy zawierających specjalny znak nowej linii: „\n” i za pośrednictwem poleceń iptables oraz iptables-save możemy nadpisać dowolny plik z prawami administratora i częściowo kontrolować zapisane wiersze – częściowo, ponieważ moduł komentarzy w iptables pozwala na umieszczenie 256 znaków, a zapis pliku poprzez iptables-save wprowadza pewne dane z utworzonych reguł zapory ogniowej (ang. firewall), które są dodawane przed i po wstrzykniętym komentarzu. W systemie Linux jest przynajmniej jeden plik, który nie przejmuje się niepotrzebnymi wierszami i je ignoruje, a jest nim (nie)sławny plik /etc/passwd.
[ czytaj całość… ]

O

statnio miałem okazję wziąć udział w szkoleniu, które przygotował Leszek Miś pt. „Linux Attack, Detection and Live Forensics + 90 Days PurpleLabs Access” (całość jest w języku angielskim) – jest to jedno z niewielu dostępnych szkoleń, które jest w 100% skupione na systemie operacyjnym Linux. Po otrzymaniu dostępu do platformy szkoleniowej oraz laboratorium czekało na mnie 225 tematów do opracowania – kilka z nich można oczywiście odjąć z technicznego punktu widzenia, ponieważ są to tematy wprowadzające / wyjaśniające zasady pracy z kursem i maszynami do testów. Niemniej dobór materiału jest naprawdę spory i stanowi solidny fundament do nauki technik atakowania i obrony systemu Linux. Przy pierwszej styczności z mapą zagadnień od razu przypomniała mi się pierwsza, kupiona książka w tym temacie, czyli „Linux. Agresja i Ochrona” wydawnictwa Robomatic (ISBN: 838715041X) – tylko tym razem materiał można od razu przećwiczyć na gotowych scenariuszach i nie użyjemy już do tego SATANa.

Ponieważ dostęp do materiałów jest nieograniczony, ale dostęp do infrastruktury labów trwa aż 90 dni – podzieliłem sobie cały material od 3 do 5 zagadnień dziennie, aby mieć wolne niektóre weekendy oraz zapas czasu w przypadku braku możliwości wieczornej nauki w tygodniu. Pierwsze dni zostały poświęcone na sprawdzenie wszystkich dostępów oraz przygotowanego ekosystemu. Na początku „skakanie” po infrastrukturze może wydawać się trochę uciążliwe, ale posiadając do dyspozycji agregator adresów i dostępów z czasem nabiera się wprawy. Kolejne kroki to już intensywne wgryzanie się w przedstawione scenariusze, opisy i narzędzia, z których można wynieść wiele wartościowych wniosków. To, co najbardziej spodobało mi się w szkoleniu to różnorodne podejście do całości. Podczas nauki poszczególnych rozdziałów otrzymujemy możliwość zapoznania się z technikami, taktykami i strukturami narzędzi ofensywnych używanych w atakowaniu Linuksa; polecenia i ekosystem pozwalający na przeprowadzanie polowań na poznane zagrożenia oraz zestaw stabilnych, darmowych rozwiązań, które możemy od razu przetestować jako warstwy do ochrony i wykrywania ataków na systemie Linux i jego komponentach. Wszystko to robimy na różnych poziomach (przestrzeni użytkownika / jądra) oraz warstwach (aplikacyjnych / sieciowych) systemu.

Listę poruszanych tematów możemy znaleźć na oficjalnej stronie szkolenia (prowadzony jest nawet jego changelog). Wiele z nich jest poruszone w sposób wyczerpujący, a niektóre dają bardzo mocne podstawy do dalszej eksploracji tematu czy zagadnień przewijających się w nich przy okazji. Jeśli znajdziemy jakieś błędy lub dezaktualizację to możemy je zgłaszać na adres e-mail lub jako komentarz pod konkretnym zadaniem. Mi przy okazji paru znajdek udało się zamienić kilka zdań z autorem, a ponieważ wpis ten nie jest w żaden sposób sponsorowany – Leszek był tak miły, że dla 20’stu zainteresowanych czytelników NF.sec przygotował kod dający 20% zniżki, który można wykorzystać do 15.08.2024 r. Jeśli zakres materiału Was przekonuje to ze swojej strony mogę polecić tę pozycję na ścieżce doskonalenia swojego warsztatu z bezpieczeństwa systemu Linux.

J

ednostka badawcza firmy Qualys (ang. Qualys Threat Research Unit – TRU) opublikowała szczegóły krytycznej luki w kodzie OpenSSH (sshd) umożliwiającej zdalne wykonanie kodu bez uwierzytelniania w systemach Linux opartych na glibc. CVE powiązane z tą luką to CVE-2006-5051 i CVE-2024-6387. Powodem zastosowania dwóch numerów CVE w tym wykorzystania tego z 2006 roku jest regresja, czyli powrót starego błędu. Niestety zdarza się to dość regularnie (nie w przypadku OpenSSH, ale ogólnie różnego rodzaju oprogramowania), że programiści nie dodają testów, aby upewniać się, że luki odkryte wcześniej w cyklu życia programu są pokryte łatami w przyszłych wersjach. Wersje OpenSSH starsze niż 4.4p1 są podatne na CVE-2006-5051 oraz CVE-2008-4109, z kolei OpenSSH w wersji 8.5p1 (tutaj w październiku 2020 pojawiła się regresja) do 9.8p1 (ale nie włącznie – to jest wersja poprawiona) są podatne na CVE-2024-6387 z powodu przypadkowego usunięcia krytycznego komponentu w funkcji. Ten błąd nie dotyczy systemów OpenBSD, ponieważ w 2001 roku OpenBSD opracowało bezpieczny mechanizm, który zapobiega tej luce.

Należy jednak pamiętać, że wiele dystrybucji Linuksa nie większy numerów wersji, jeśli naniosą łatkę na aktualnie używany pakiet – tylko podniesie swój wewnętrzny patchset np. z 8.9p1-3ubuntu0.7 do 8.9p1-3ubuntu0.10. Jakie dystrybucje są podatne?

• RedHat Enterprise 9
• Fedora Linux od 34 do 40
• Debian 12 (Bookworm)
• Ubuntu 22.04, 23.10, 24.04
• openSUSE Leap 15.6, Tumbleweed
• Alpine Linux od 3.14 do 3.20
• Arch Linux

Warto zaznaczyć, że luka ta opiera się na wygraniu wyścigu, czyli występuje tutaj problem z synchronizacją czasową wielu operacji, a samo wykorzystanie luki nie jest łatwe do odtworzenia – autorzy luki musieli wykonać około 10.000 prób na platformie x86 (32-bitowej), gdzie większość systemów Linux działa obecnie na architekturach 64-bitowych i ich eksploitacja wydaje się obecnie niepraktyczna. Luka może mieć jednak znaczenie w przypadku starszych systemów IoT, szczególnie jeśli nie są już dla nich dostępne poprawki bezpieczeństwa.

Mitygacja zagrożenia:

Proces sshd można chronić przed tym atakiem ustawiając odpowiedni parametr LoginGraceTime. Serwer OpenSSH nadal będzie podatny na ataki typu DoS (ang. Denial of Service), poprzez wyczerpanie wszystkich połączeń przez osobę atakującą, ale nie pozwoli na zdalne wykonanie kodu. Jako użytkownik root powinniśmy edytować plik /etc/sshd_config oraz dodać lub edytować wspomnianą opcję ustawiając jej wartość na zero:

LoginGraceTime 0

Po zapisaniu pliku należy zrestartować serwer OpenSSH:

systemctl restart sshd.service || /etc/init.d/sshd restart

Powyższe ustawienie wyłącza zdolność serwera sshd do zrywania połączeń, jeśli uwierzytelnianie nie zostanie zakończone w określonym czasie. Dlatego może to prowadzić do skutecznych ataków typu odmowa usługi (DoS). Jeśli zdecydowaliśmy się na to rozwiązanie to najlepiej połączyć je z narzędziem typu fail2ban lub zaporą ogniową *tables (a nawet techniką pukania w porty) w celu monitorowania logów i odpowiedniego limitowania połączeń na port SSH.

U

ltimate Packer for Executables (UPX) to program pakujący dla kilku formatów wykonywalnych, takich jak biblioteki DLL systemu Windows, aplikacji macOS oraz Linux ELF. Jak możemy przeczytać na oficjalnej stronie programu UPX: „potrafi zazwyczaj zmniejszyć rozmiar plików programów i bibliotek DDL o około 50% – 70%, redukując w ten sposób miejsce na dysku, czas ładowania w sieci, czas pobierania oraz inne koszty dystrybucji i przechowywania”. Programy pakujące zasadniczo biorą oryginalny plik wykonywalny i dodają mały fragment kodu zwany „odgałęzieniem” (ang. stub) do nowo utworzonego wykonywalnego pliku. Kod pośredniczący zostanie następnie użyty do rozpakowania pliku i „przywrócenia” pliku wykonywalnego do jego pierwotnego stanu. Podczas, gdy niektóre programu pakujące, takie jak wspomniany UPX, tylko kompresują pliki, inne mogą je również szyfrować. Atakujący często używają kompresji, aby ukrywać złośliwe oprogramowanie jako pozornie nieszkodliwe i legalne pliki, co może oszukać silniki antywirusowe oparte na sygnaturach.
[ czytaj całość… ]

J

akiś czas temu dowiedzieliśmy się, że klucze OpenSSH mogą posłużyć do podpisywania plików lub commitów git. Do tego samego celu możemy wykorzystać klucze używane w certyfikatach SSL/TLS (pozyskane z dowolnej strony, która jest dostępna za pomocą protokołu HTTPS). Pierwszym krokiem jest stworzenie pliku z wiadomością:

echo 'TOP Secret Message' > msg.txt

Drugim jest podpisanie pliku za pomocą prywatnego klucza, który znajduje się na serwerze:

openssl dgst -sha256 -sign /etc/apache2/ssl/server.key -out msg.txt.sig msg.txt

Trzecim jest konwersja pliku msg.txt.sig z formatu binarnego do tekstowego używając BASE64:

openssl base64 -in msg.txt.sig -out msg.txt.sig.asc

Jeśli teraz opublikujemy plik z wiadomością msg.txt oraz jego podpis: msg.txt.sig.asc, każdy posiadający dostęp do strony będzie mógł zweryfikować jej autentyczność. W pierwszym kroku użytkownik musi uzyskać klucz publiczny:

openssl s_client -connect nfsec.pl:443 | openssl x509 -pubkey -noout > pubkey.key

Następnie użytkownik musi ponownie zamienić opublikowaną sygnaturę tekstową do formy binarnej:

openssl base64 -d -in msg.txt.sig.asc -out msg.txt.sig

i zweryfikować poprawność wiadomości za pomocą pobranego klucza:

user@user:~$ openssl dgst -keyform pem -verify pubkey.key -signature msg.txt.sig msg.txt
Verified OK

Ale to nie wszystko. Skoro użytkownik może bardzo prosto pozyskać klucz publiczny serwera to jest w stanie szyfrować wiadomości przeznaczone do jego administratora lub właściciela:

openssl pkeyutl -in msg.txt -out to_agresor.enc -pubin -inkey pubkey.key -encrypt

Tak przesłana wiadomość może zostać odczytana za pomocą klucza prywatnego, który został użyty w certyfikacie TLS/SSL danego serwera:

root@stardust:~# openssl pkeyutl -in to_agresor.enc -out msg.txt -inkey \
                 /etc/apache2/ssl/server.key -decrypt
root@stardust:~# cat msg.txt
TOP Secret Message

W ten sposób każdy użytkownik może zaszyfrować wiadomość dla właścicieli swoich ulubionych stron internetowych – nawet jeśli nie publikują one jawnie klucza publicznego.

Więcej informacji: Using HTTPS certificates to sign/encrypt arbitrary data

W

2017 roku Troy Hunt wspomniał we wpisie na blogu o usłudze umożliwiającej sprawdzenie, czy dane / nasze hasło już istnieje pośród 306 milionów haseł, które wyciekły w wyniku naruszeń różnych serwisów. Oczywiście nie zalecano podawania prawdziwego hasła ani nawet hasła w formie zahaszowanej. Rok później Junade Ali z Cloudflare zaproponował bardzo eleganckie rozwiązanie, aby móc wysyłać zapytania do usługi bez ujawniania zbyt wielu informacji.
[ czytaj całość… ]