T

owarzystwo Historyczne Uniksa (ang. Unix Historical Society) niedawno otrzymało i udostępniło kopię raportu technicznego Bell Labs z 1984 roku autorstwa Jamesa Allena zatytułowanego: “/bin/sh: Największa luka w zabezpieczeniach Uniksa” (ang. /bin/sh: The Biggest Unix Security Loophole). W czasach, gdy powstawał ten raport Unix był jeszcze znakiem towarowym AT&T Bell Laboratories. Z samego abstraktu możemy dowiedzieć się, że wówczas osoby zajmujące się łamaniem zabezpieczeń określało się terminem “crackerzy”. Mieli oni mieć wiele sposobów, aby stać się superużytkownikami w systemie Unix. Jednak autor wyodrębnił dwie główne klasy luk. Klasa pierwsza składała się z wielu tajemnych i trudnych do wykonania “sztuczek”. Druga klasa to jeden, łatwy sposób, z którego każdy mógł skorzystać bez problemu. Cały raport skupił się w głównej mierze na drugiej klasie. W szczególności na prawowitych poleceniach systemu (takich jak: mail, troff itp.), działających z uprawnieniami superużytkownika, które mogły zostać zmuszone do nieumyślnego wykonywania poleceń w powłoce systemowej. W praktyce raport pokazał, jak wiele programów posiadających bit setuid było napisanych w niedbały sposób zapewniając wspomnianemu crackerowi luki, których potrzebował, aby eskalować swoje uprawnienia. Poniżej znajduje się wolne tłumaczenie:
[ czytaj całość… ]

K

ażde polecenie jest zapisywane w historii powłoki. Możemy ją ograniczać; obchodzić te ograniczenia; dodawać do niej czas wykonania poleceń; ulepszać wyszukiwanie itd. Najprostszym sposobem korzystania z historii jest używanie klawiszy kursora góra/dół. Większość użytkowników jest świadoma skrótu [Ctrl]+R. Naciskasz kombinację [Ctrl]+R (R jak reverse – wyszukiwanie wsteczne) kilka razy i jak przegapisz szukane polecenie, przewracasz oczami, naciskasz [Ctrl]+C i szukasz ponownie. Dlaczego w takim przypadku nie użyć wyszukiwania “do przodu” np. za pomocą [Ctrl]+S ? Otóż w standardowej konfiguracji kombinacja [Ctrl]+S zawiesza terminal, a [Ctrl]+Q go odwiesza. Funkcjonalność ta pochodzi z dawnych czasów i przydawała się m.in. przy zatrzymywaniu przepływu danych przez terminal. Dzisiaj już raczej się jej nie wykorzystuje. W celu wyłączenia tej funkcji i przywrócenia możliwości przeszukiwania historii wystarczy dodać linię do startowego pliku powłoki:

echo "stty -ixon" >> ~/.bash_profile

Teraz możemy przeszukiwać historię wstecz i do przodu używając [Ctrl]+R i [Ctrl]+S.

Więcej informacji: How to unfreeze after accidentally pressing Ctrl-S in a terminal?

H

iszpańska scena lat 90-tych zaczyna się od przesłania: “Cześć, jestem Mave. To, co wam powiem, jest niezwykle ważne. TWOJA PRZYSZŁOŚĆ JEST W ****NIEBEZPIECZEŃSTWIE**** DUŻYM ****NIEBEZPIECZEŃSTWIE****. Dziś rano, 31 stycznia 1996 roku, o 09:00 rano w moim domu pojawiła się policja sądowa, a dokładniej brygada do walki z przestępczością komputerową i **ZAARESZTOWAŁA** mnie. Tak zaczynała się wiadomość, którą Mave wysłał do swoich kolegów z Konspiradores Hacker Klub (KhK), gdy dostąpił “zaszczytu” zostania pierwszym hackerem aresztowanym w Hiszpanii. Oskarżono go o penetrację systemów należących do Uniwersytet Karola III w Madrycie i użycie skradzionej karty w Compuserve, co w tamtych czasach było standardem wśród hackerów. Został złapany z powodu pomyłki: wszedł na kanał czatu pod nadzorem policji, zakładając konto pod swoim prawdziwym nazwiskiem.
[ czytaj całość… ]

r

lWrap jest opakowaniem biblioteki readline umożliwiającym edycję danych wejściowych z klawiatury dla dowolnego polecenia; zapewnia również mechanizm historii, który jest bardzo przydatny do poprawiania lub ponownego wykorzystywania poleceń. Program ten można wykorzystać wszędzie tam, gdzie interfejs wiersza poleceń danego narzędzia nie umożliwia takich czynności. W dodatku, jeśli posiadamy wolne połączenia z daną siecią, gdzie każde naciśnięcie klawisza jest przesyłane jedno po drugim w zauważalnej pauzie, a każda literówka staje się o wiele bardziej frustrująca i czasochłonna dla nas – rlwrap również sprawdza się w tej sytuacji, ponieważ buforuje wszystkie pojedyncze naciśnięcia klawiszy do momentu naciśnięcia klawisza [Enter], a następnie przesyła jednocześnie całą wprowadzoną linię tekstu. To znacznie ułatwia pisanie z dużą prędkością i poprawianie literówek.
[ czytaj całość… ]

W

ramach “Uciekiniera z zastrzeżonej powłoki” wielu z Was dziwiło się jak prosto można uruchomić powłokę bash bez oficjalnego profilu ładowanego z systemu. Tym samym powstało wiele pytań o wiarygodność pliku .bash_history w kontekście śledzenia aktywności użytkowników. Na początku może skonfigurujmy dla tego pliku środowisko systemu najlepiej, jak umiemy.
[ czytaj całość… ]

P

rzy okazji wygasania certyfikatu na stronie zacząłem się zastanawiać, czy skorzystać z Let’s Encrypt, czy może z CloudFlare? CF to serwis oferujący “darmową” ochronę webaplikacji, CDN oraz szyfrowanie SSL (jeśli używa się go poprawnie). Zastanawiało mnie ile klientów / domen korzysta z tego serwisu? Oto, co udało mi się ustalić.
[ czytaj całość… ]

C

ontrol+R jest chyba najczęściej używanym poleceniem (lub skrótem klawiaturowym – będąc technicznie bardziej dokładnym) przy poruszaniu się w powłoce bash pomiędzy wieloma serwerami z jednej stacji roboczej. Pozwala szybko przeszukiwać całą historię wydanych poleceń, ponieważ każde polecenie wydane w powłoce bash zapisywane jest do pliku określonym w zmiennej HISTFILE (standardowo jest to ~/.bash_history). Ile poleceń jest trzymanych wstecz?
[ czytaj całość… ]

W

yszukiwanie poprzednich poleceń w powłoce bash zazwyczaj ogranicza się do użycia kombinacji klawiszy Ctrl+R. Możemy również trochę zmienić sposób wyszukiwania poprzez stworzenie w swoim katalogu pliku: ~/.inputrc i umieszczeniu w nim zawartości:
[ czytaj całość… ]

W

nawiązaniu do wpisu “Ograniczenia z poziomu powłoki” – powłoka bash posiada wbudowaną możliwość oznaczania historii wydawanych poleceń datą z dokładnością do sekund, w których zostały wydane. Standardowo możliwość ta jest wyłączona – w celu jej aktywacji wystarczy dodać do pliku /etc/profile wpis:
[ czytaj całość… ]

P

owłoka zapewnia interfejs pomiędzy jądrem, a użytkownikiem. Można ją opisać jako interpreter. Interpretuje ona polecenia wprowadzane przez użytkownika i przekazuje je do jądra systemu. Interfejs powłoki jest bardzo prosty. Zwykle składa się z monitu, po którym wprowadza się polecenie i następnie potwierdzenie klawiszem [Enter]. Polecenia wpisujemy w wierszu, który jest często nazywany wierszem poleceń. Po dłuższym użytkowaniu Linuksa można przekonać się, że polecenia wprowadzane w wierszu mogą być bardzo skomplikowane, a jej interpretacyjne zdolności dają możliwość stosowania wielu wymyślnych sztuczek.
[ czytaj całość… ]