pwgen -sy 30
date +%s | sha256sum | base64 | head -c 30 ; echo
strings /dev/urandom | grep -o '[[:alnum:]]' | head -n 30 | tr -d '\n'; echo
< /dev/urandom tr -dc _A-Z-a-z-0-9 | head -c${1:-30}; echo;
gpg --gen-random --armor 1 30
openssl rand -base64 30

B

ardzo wiele osób zawsze zadaje sobie pytanie: Jak mój adres e-mail znalazł się w bazie spam? Odpowiedź może być prosta: Sam(a) go przekazał(a)eś. Tak. Np. za pomocą portalu LinkedIn. Jak możemy przeczytać na stronie jest to „największa sieć specjalistów, licząca ponad 467 milionów użytkowników w 200 krajach i terytoriach na całym świecie„. Pytanie ilu z tych użytkowników jest pacynkami ze skarpetek do wyciągania danych?
[ czytaj całość… ]

S

SL / TLS jest pozornie prostą techniką zapewniającą m.in. ochronę witryn internetowych. Gwarantuje poufność transmisji danych przesyłanych przez internet, zachowując przy tym prostotę instalacji i działania – z wyjątkiem, gdy tak nie jest. Przy końcówce 2014 roku, gigant z Mountain View – Google – na swoim blogu poinformował, że strony korzystające z certyfikatów SSL, będą bardziej „lubiane” w wynikach wyszukiwania, a także chętniej indeksowane. Nie jest to jednak ostatnie słowo. Główna litera Alfabetu nie tylko tą akcją chce wprowadzić strony WWW w kolejny etap bezpiecznego internetu. Już na początku 2017 roku, rodzima przeglądarka Chrome będzie posiadała mechanizmy, które podczas łączenia z dowolną witryną jednoznacznie odpowiedzą użytkownikowi na pytanie: czy korzystanie z niej jest bezpieczne?
[ czytaj całość… ]

L

UNAR jest narzędziem do audytu systemów z rodziny *nix opartym na kilku benchmarkach oraz innych frameworkach. W skryptach źródłowych można znaleźć nawet adnotacje odnoszące się do konkretnych punktów z zaleceń benchmarków. Obsługuje m.in systemy: RHEL 5, 6, 7 (w tym CentOS oraz Scientific Linux); SLES 10, 11, 12; Debian / Ubuntu; Amazon Linux; Solaris 6, 7, 8, 9, 10 oraz 11 oraz Mac OS X. Jak sam autor zaleca, aby mieć największą pewność, że żadne niepowołane zmiany zostaną dokonane w naszym systemie – najlepiej uruchamiać narzędzie w trybie audytu (-a). W ten sposób do wykrytych nieprawidłowości można odnieść się poprzez czytanie konkretnych instrukcji kodu (całość napisana jest w języku powłoki bash) lub wspomnianych wcześniej komentarzy. Gdyby doszło to jakieś pomyłki istnieje możliwość wycofania zmian, ponieważ pliki są backupowane za pomocą cpio.
[ czytaj całość… ]

curl -s http://public-dns.info/nameserver/pl.csv > list; cat list | cut -d "," -f1 | \
xargs -i timeout 1 ping -c1 -w 1 {} | grep time | \
sed -u "s/.* from \([^:]*\).*time=\([^ ]*\).*/\2\t\1/g" | grep -v "1 packets" | sort -n

Więcej informacji: DNS servers in Poland

Jeśli podczas łatania np. DirtyCow na naszym serwerze wyposażonym w Ubuntu Trusty lub Xenial zainstalowane zostało jądro w wersji 4.4.0-59-generic i nagle wcześniej działające bez problemu aplikacje oraz daemony zaczęły zaliczać błędy typu: out of memory (brak pamięci) jest wielce prawdopodobne, że jest to spowodowane błędem, który wkradł się podczas rozwoju wersji. Tymczasowym rozwiązaniem do czasu aż zostanie wydany kolejny patchset naprawiający to zachowanie jest cofnięcie się do wersji: 4.4.0-57.

Więcej informacji: mm, oom: prevent premature OOM killer invocation for high order request

Sebastian Krahmer z SUSE Security Team odkrył lokalny exploit w systemd v228. Przez ten błąd użytkownik znajdujący się w podatnym systemie jest w stanie podnieść swoje uprawnienia do roli administratora. Patrząc na sedno błędu z wysokiego poziomu proces ten jest dość prosty:

1) Systemd używa wartości -1 do reprezentacji nieprawidłowej wartości mode_t (praw dostępu do systemu plików)
2) Przez przypadek wartość ta jest przekazywana podczas tworzenia (open) nowego pliku, co w rezultacie dawało nam plik z ustawionymi wszystkimi bitami dostępu: globalny zapis, globalne wykonanie i najgorsze: setuid dla root.
3) Atakujący może nadpisać ten plik dowolnym programem, ponieważ jest dostępny do zapisu dla wszystkich.
4) Atakujący może wykonać ten plik z wgranym programem, ponieważ jest dostępny do wykonania dla wszystkich.
5) Atakujący wykonuje program z prawami administratora, ponieważ plik posiada setuid dla root.
[ czytaj całość… ]

M

imo, że nginx zyskuje coraz więcej na popularności, jeśli chodzi o główny serwer serwujący treści w internecie to Apache z jego mod_php nadal jest faworyzowany w większości systemów CMS oraz webaplikacji napisanych w języku PHP. Bardzo częstym błędem jest oddawanie pełnej kontroli takim aplikacjom i ustawianiu dla ich katalogu opcji AllowOverride na wartość All. Poniżej znajduje się kilka przykładów (w większości działają nawet z 7 wersją PHP), które po wstrzyknięciu / umieszczeniu pliku .htaccess do takiego katalogu dają ciekawe efekty:
[ czytaj całość… ]

Przez przypadek trafiłem na wpis na wykopie. Idąc tym tropem dotarłem do źródła, w którym możemy znaleźć prosty przepis na stworzenie szkodliwego skryptu w powłoce bash, który z pozoru będzie wyglądał normalnie:

$ printf '#!/bin/bash\necho szkodliwy kod!\nexit\n\033[2Aecho cos tam! ...\n' > backdoor.sh
$ chmod +x backdoor.sh
$ cat backdoor.sh
#!/bin/bash
echo cos tam! cos tam!
$ ./backdoor.sh
szkodliwy kod!

Jak to działa? Istnieją specjalne sekwencje znaków, które interpretuje terminal nie wyświetlając ich, ale podejmując daną akcję. Dlaczego takie polecenia, jak: cat, head, tail, more i inne zostają oszukane? Ponieważ sekwencja \033[XA powoduje przesunięcie kursora do góry o X linii nadpisując to, co jest w tej X linii. Przez, co użytkownik widzi zupełnie inny kod niż w rzeczywistości zostanie wykonany. W połączeniu z innymi atakami mogą stanowić kompletny wektor na oszukanie użytkownika sytemu z rodziny *nix.

Więcej informacji: JournalCTL Terminal Escape Injection && Log Injection, Terminal Emulator Security Issues

N

agłówek protokołu HTTP: X-Forwarded-For (XFF) pierwotnie został przedstawiony przez zespół developerów odpowiedzialnych za rozwijanie serwera Squid, jako metoda identyfikacji oryginalnego adresu IP klienta łączącego się do serwera web, poprzez inny serwer proxy lub load balancer. Bez użycia XFF lub innej, podobnej techniki, dowolne połączenie za pośrednictwem proxy, pozostawiłoby jedynie adres IP pochodzący z samego serwera proxy zamieniając go w usługę anonimizującą klientów. W ten sposób, wykrywanie i zapobieganie nieautoryzowanym dostępom, stałoby się znacznie trudniejsze niż w przypadku przekazywania informacji o adresie IP, z którego przyszło żądanie. Przydatność X-Forwarded-For zależy od serwera proxy, który zgodnie z rzeczywistością, powinien przekazać adres IP łączącego się z nim klienta. Z tego powodu, serwery będące za serwerami proxy muszą wiedzieć, które z nich są „godne zaufania”. Niestety, czasami nawet i to nie wystarczy. W najnowszym Sekurak Zine #3 (mirror) postaram się przedstawić, dlaczego nie powinniśmy na ślepo ufać wartościom pochodzącym z tego nagłówka.