U

żywanie Linuksa na zwykłych stacjach roboczych generalnie wymaga dysków o małej pojemności, podzielonych na jeszcze mniejsze partycje. Jednak w przypadku serwerów wymagane są partycje o bardzo dużych pojemnościach. Dla przykładu: nie jesteśmy w stanie stworzyć partycji o wielkości 4 TB (Terabajtów) opartej na nadmiarowej macierzy niezależnych dysków (ang. RAID), za pomocą zwykłego polecenia fdisk (pozwala ono tylko na utworzenie partycji do 2 TB). W celu rozwiązania tego problemu można użyć programu GNU parted z obsługą Intelowskiej tablicy partycji GPT (ang. GUID Partition Table).

Na dyskach ze stylem partycji GPT można tworzyć woluminy o rozmiarze do 18 Eksabajtów i maksymalnie 128 partycji na jednym dysku. Dla porównania, jak wcześniej wspomniałem dyski ze stylem partycji MBR (ang. Master Boot Record) obsługują woluminy o rozmiarze do 2 Terabajtów oraz maksymalnie cztery partycje podstawowe na jednym dysku (lub trzy partycje podstawowe, jedną partycję rozszerzoną i nieograniczoną liczbę dysków logicznych). Inaczej niż na dyskach z partycją MBR, dane istotne dla operacji platformy są zlokalizowane w partycjach, a nie w sektorach bez partycji lub ukrytych. Ponadto dyski z partycją GPT mają powtarzającą się partycję podstawową i partycję kopii zapasowej w celu poprawienia integralności struktury danych partycji. GPT jest częścią EFI (ang. Extensible Firmware Interface) – interfejsem pomiędzy systemem operacyjnym, a firmware opracowywanym jako następca BIOSu w komputerach osobistych (ang. Personal Computer). Podsumowując: BIOS używa MBR, a EFI – GPT.

Wsparcie dla EFI GUID Partition jest możliwe dla platform 32- i 64- bitowych. Należy jednak pamiętać, że system operacyjny musi znajdować się na dysku MBR, a inne dyski twarde mogą być dyskami MBR lub GPT. By móc działać na partycji GPT jej wsparcie musi być wkompilowane w jądro systemu. W przeciwnym razie, po restarcie systemu, po utworzeniu takiej struktury może zostać ona uszkodzona. Standardowe wsparcie dla GPT oferują dystrybucje Redhat Enterprise oraz CentOS. Jeśli używamy Slackware, Debiana czy Ubuntu wystarczy, że przekompilujemy jądro dodając wsparcie dla GPT (CONFIG_EFI_PARTITION):

File Systems
   Partition Types
     [*] Advanced partition selection
     [*] EFI GUID Partition support (NEW)
....

Posiadając wsparcie dla GPT możemy przystąpić do utworzenia przykładowej partycji o pojemności 3 TB. Przykładem będzie tutaj macierz
RAID 5 składająca się z 7 dysków, po 500 GB (Gigabajtów) każdy. Odpalamy program parted:

# parted /dev/sdx

GNU Parted 1.8.1
Using /dev/sdx
Welcome to GNU Parted! Type 'help' to view a list of commands.
(parted)

Przechodzimy do utworzenia nowej etykiety dysku oraz tablicy partycji GPT:

mklabel gpt

Tworzymy partycję o pojemności 3 TB:

mkpart primary 0 3001G

Wychodzimy zachowując zmiany:

quit

Następnie formatujemy partycje w danym systemie pliku, w przykładzie EXT3:

# mkfs.ext3 /dev/sdx1

Urządzenie /dev/sdx należy zastąpić aktualnym oznaczeniem macierzy RAID w swoim systemie. Należy także dokonać aktualizacji pliku /etc/fstab jeśli jest tego wymagana. Przy zabawie z MBR i GPT należy mieć na uwadze, że dyski MBR oraz GPT mogą znajdować się w jednej grupie dysków dynamicznych. Można również mieszać podstawowe dyski GPT i MBR, które nie są częścią grup dysków. Kombinacja dysków MBR i GPT może stanowić punkt wyjścia do tworzenia woluminów dublowanych, rozłożonych, łączonych i RAID-5, choć należy mieć na uwadze, że ograniczenie wyrównywania cylindrów MBR może powodować trudności w tworzeniu woluminów dublowanych. Aby uniknąć tych trudności, należy zawsze zdublować dysk MBR jako dysk GPT.

Więcej informacji: Parted, man parted, RAID, EFI